Zbroja - Jacek Kaczmarski

Dałeś mi Panie zbroję, dawny kuł płatnerz ją

W wielu pogięta bojach, w wielu ochrzczona krwią

W wykutej dla giganta potykam się co krok

Bo jak sumienia szantaż uciska lewy bok

Lecz choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

To przecież w końcu ważna rzecz

Zbroja

Magicznych na niej rytów dziś nie odczyta nikt

Ale wykuta z mitów i wieczna jest jak mit

Do ciała mi przywarła, nie daje żyć i spać

A tłum się cieszy z karła, co chce giganta grać

Lecz choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

Bo przecież w końcu ważna rzecz

Zbroja

A taka w niej powaga dawno zaschniętej krwi

Że czuję jak wymaga i każe rosnąć mi

Być może nadaremnie, lecz stanę w niej za stu

Zdejmij ją Panie ze mnie, jeśli umrę podczas snu

Bo choć zaginął hełm i miecz

Dla ciała żadna w niej ostoja

To w końcu życia warta rzecz

Zbroja

Wrzasnęli hasło «wojna», zbudzili hufce hord

Zgwałcona noc spokojna ogląda pierwszy mord

Goreją świeże rany, hańbiona płonie twarz

Lecz nam do obrony dany pamięci pancerz nasz

Choć, choć za ciosem pada cios

I wróg posiłki śle w konwojach

Nas przed upadkiem chroni wciąż

Zbroja

Wywlekli pudła z blachy, natkali kul do luf

I straszą sami w strachu, strzelają do ciał i słów

Zabrońcie żyć wystrzałem, niech zatryumfuje gwałt

Nad każdym wzejdzie ciałem pamięci żywej kształt

Choć słońce skrył bojowy gaz

I żołdak pławi się w rozbojach

Wciąż przed upadkiem chroni nas

Zbroja

Wytresowali świnie, kupili sobie psy

I w pustych słów świątyni stawiają ołtarz krwi

Zawodzi przed bałwanem półślepy kapłan-łgarz

I każdym nowym zdaniem hartuje pancerz nasz

Choć krwią zachłysnął się nasz czas

Choć myśli toną w paranojach

Jak zawsze chronić będzie nas

Zbroja

Heer, u hebt mij een wapenrusting gegeven, de vroegere wapenrusting van de wapenrusting

In veel veldslagen wordt het in velen gedoopt met bloed

In degene die voor de reus is uitgehouwen, struikel ik bij elke stap

Want net als het geweten onderdrukt chantage de linkerkant

Maar hoewel de helm en het zwaard ontbreken

Er zit geen heiligdom in voor het lichaam

Dit is tenslotte een belangrijk ding

Schild

Niemand zal vandaag de magische gravures erop lezen

Maar gesmeed uit mythen en eeuwig, het is als een mythe

Het plakte aan mijn lichaam, het staat me niet toe om te leven en te slapen

En het publiek is blij met de dwerg die de reus wil spelen

Maar hoewel de helm en het zwaard ontbreken

Er zit geen heiligdom in voor het lichaam

Het is tenslotte een belangrijk ding

Schild

En er zit zo'n ernst in haar lang opgedroogde bloed

Dat ik voel hoe het me vraagt ​​en me laat groeien

Misschien tevergeefs, maar ik zal er honderd jaar in staan

Heer, neem het van me af als ik in mijn slaap sterf

Want hoewel de helm en het zwaard ontbreken

Er zit geen heiligdom in voor het lichaam

Het is tenslotte de moeite waard

Schild

Ze riepen de slogan "oorlog", maakten hordes hordes wakker

Een verkrachte stille nacht kijkt naar de eerste moord

Verse wonden branden, het gezicht staat in brand van schaamte

Maar onze wapenrusting is ons gegeven om onszelf te verdedigen

Hoewel de klap na de klap komt

En de vijand stuurt versterkingen in konvooien

Het beschermt ons nog steeds tegen vallen

Schild

Ze verwijderden blikken dozen, vonden vaten

En ze schrikken van angst, ze schieten op lichamen en woorden

Verbied het schot live, laat verkrachting zegevieren

Een vorm zal boven elk lichaam van levende herinnering uitstijgen

Hoewel de zon het gevechtsgas verborg

En de soldaat die zich koestert in overvallen

Het beschermt ons nog steeds tegen vallen

Schild

Ze trainden varkens, kochten honden

En in de lege woorden van de tempel richtten ze een altaar van bloed op

De halfblinde leugenaar-priester jammert voor de sneeuwpop

En met elke nieuwe zin wordt ons pantser sterker

Hoewel onze tijd verstikt is met bloed

Hoewel gedachten verdrinken in paranoia

Zoals altijd zal het ons beschermen

Schild