Mury - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

On natchniony i młody był ich nie policzyłby nikt

On im dodawał pieśnią sil śpiewał że blisko już świt

Świec tysiące palili mu znad głów podnosił się dym

Śpiewał że czas by runął mur oni śpiewali wraz z nim

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów

Niosła ze sobą starą treść dreszcze na wskroś serc i głów

Śpiewali wiec klaskali w rytm jak wystrzał poklask ich brzmiał

I ciążył łańcuch zwlekał świt on wciąż śpiewał i grał

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich poczuli siłę i czas

I z pieśnią że już blisko świt szli ulicami miast

Zwalali pomniki i rwali bruk — Ten z nami!

Ten przeciw nam!

Kto sam ten nasz najgorszy wróg!

A śpiewak także był sam

Patrzył na równy tłumów marsz

Milczał wsłuchany w kroków huk

A mury rosły rosły rosły

Łańcuch kołysał się u nóg…

Patrzy na równy tłumów marsz

Milczy wsłuchany w kroków huk

A mury rosną rosną rosną

Łańcuch kołysze się u nóg…

Hij was geïnspireerd en jong, niemand zou ze tellen

Hij gaf ze kracht met een lied, hij zong dat het bijna ochtend werd

Duizenden kaarsen brandden en rook steeg op uit zijn hoofd

Hij zong dat het tijd was voor de muur om naar beneden te komen en ze zongen met hem mee

Scheur de tanden van de tralies uit de muren

Breek de boeien, breek de zweep

En de muren zullen instorten

En ze zullen de oude wereld begraven!

Scheur de tanden van de tralies uit de muren

Breek de boeien, breek de zweep

En de muren zullen instorten

En ze zullen de oude wereld begraven!

Al snel kenden ze het lied uit hun hoofd en de melodie zelf zonder woorden

Het droeg de oude inhoud met zich mee, rillingen door harten en hoofden

Ze zongen, dus klapten ze op het ritme terwijl hun applaus klonk als een geweerschot

En de ketting was zwaar, het was een slepende dageraad, hij zong en speelde nog steeds

Scheur de tanden van de tralies uit de muren

Breek de boeien, breek de zweep

En de muren zullen instorten

En ze zullen de oude wereld begraven!

Scheur de tanden van de tralies uit de muren

Breek de boeien, breek de zweep

En de muren zullen instorten

En ze zullen de oude wereld begraven!

Tot ze zagen hoeveel van hen hun kracht en tijd voelden

En met het lied dat het bijna ochtend was, liepen ze door de straten van steden

Ze lieten monumenten instorten en gescheurde trottoirs - Deze met ons!

Die tegen ons!

Wie alleen is onze ergste vijand!

En de zanger was ook alleen

Hij keek naar de gestage opmars van de menigte

Hij was stil, luisterend naar het gebrul van de voetstappen

En de muren groeiden en groeiden

De ketting zwaaide aan de voeten...

Hij kijkt naar de gestage opmars van de menigte

Hij is stil, luisterend naar het gebrul van de voetstappen

En muren groeien groeien groeien

De ketting zwaait aan de voeten ...