Mury ' 87 (Podwórko) - Jacek Kaczmarski

Jak tu wyrywać murom zęby krat

Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa

Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat

Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać

O czym dziś na podwórku śpiewać

Liszajom obsuniętych ścian

Gdzie nawet skrawek nieba ziewa

Na widok tych śmiertelnych ran

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Historia się zmieniła w mułu mur

W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie

Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór

Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie

Wieczne światełko tli się jeszcze

Grzeje się w nim, w słoiku kwiat

A za zamkniętą bramą przestrzeń

Ślepej uliczki w wielki świat

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Napis na murze dłużej tutaj trwa,

Niż człowiek co wydrapał go z wieczora

Pół wieku dni podobnych do każdego dnia

Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj

Ot, co zostaje z wielkiej rzeki

Myśli, zapachów, głosów, barw

W murach podwórka «R» zacieki

W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół

W uścisk gliny, w pleśń i w plusz

Pomiędzy groby, groby, groby,

Których dawno nie ma już

Hoe de tanden van de staven van de muren te scheuren?

Wanneer de roest is gestreept met baksteen en mortel

Hoe met rottend puin de oude wereld te begraven?

Als er niets nieuws is om op te wedden

Wat te zingen in de tuin vandaag?

Korstmos van ingestorte muren

Waar zelfs een stukje hemel gaapt

Bij het zien van deze dodelijke wonden

ref.

In de holle kasseien schijnt het alleen

Eeuwige bodemloze plas

En je kunt er graven, graven, graven in zien

Onder de sluier van onze dagen

De geschiedenis is een slibmuur geworden

Waarin je ogen en handen vast komen te zitten

Een oude man in het zwart, een betraand koor voor de kapel

Doorweekt gips als een spons zal onvermijdelijk absorberen

Het eeuwige licht gloeit nog steeds

Het warmt erin op, in een pot een bloem

En achter de gesloten poort, ruimte

Doodlopende weg in de grote wereld

ref.

In de holle kasseien schijnt het alleen

Eeuwige bodemloze plas

En je kunt er graven, graven, graven in zien

Onder de sluier van onze dagen

Het opschrift op de muur houdt hier langer stand,

Dan de man die hem uit de avond krabde

Een halve eeuw dagen gelijk aan elke dag

Op de sporen van de kogels uit de oorlog en die van gisteren

Wat is er nog over van de grote rivier?

Gedachten, geuren, stemmen, kleuren

Er zijn strepen in de muren van de "R"-werf

Er zijn lagen dode larven in de spleten.

De weg vanaf hier is alleen bergafwaarts

In de omhelzing van klei, in schimmel en pluche

Tussen graven, graven, graven,

die al lang voorbij zijn