Portret zbiorowy we wnętrzu - Dom opieki - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Surowo na nas patrzą szafarki dni ostatnich

W milczeniu oskarżają, żeśmy się zestarzeli

Zmieniają prześcieradła — wyrodne nasze matki

Nienawidzące dzieci w wykrochmalonej bieli

Jak one — pomarszczonych na tle poduszek gładkim

Przynoszą nam posiłek, jak dar na zmarnowanie

Te kury obrażone na jajko — że zepsute

I zaciskają usta, gdy słyszą ust mlaskanie

Jakby musiały połknąć coś przez nas już przeżute

Skarane miłosierdziem za dawne grzechy panien

Pensjonariusze łaski, niesfornych starców grono

Nasłuchujemy z trwogą szelestu czarnych sukien

Broimy niedołężnie, gdy świece pogaszono

I niedomknięte okno minuty liczy stukiem

Wzywając kolejnego na zasłużone łono

Objęły nas staruchy w wieczyste dożywocie —

Artystów-deliryków, oślepłych geografów

Bezbronnych generałów, Chrystusów na Golgocie

Zbankrutowanych skąpców, odkrywców innych światów

Płynących krypą pryczy po swym przedśmiertnym pocie

Kapłanki dyscypliny bez odstępstw, bez wyjątków

Pilnują nas bez przerwy żółtymi powiekami

Byśmy — nieobliczalni, skąpani jak we wrzątku

Znów — życiem nienażarci — nie stali się chłopcami

I świata nie zaczęli urządzać od początku

Amen

De ministers van de laatste dagen kijken ons streng aan

Ze beschuldigen ons stilletjes van oud worden

Ze verwisselen de lakens - onze moeders zijn gedegenereerd

Kinderen haten in gesteven wit

Zoals zij - gerimpeld tegen de achtergrond van gladde kussens

Ze brengen ons een maaltijd als een geschenk om te verspillen

Deze kippen zijn beledigd door het ei - dat het verwend is

En ze spannen hun lippen op elkaar als ze de mond horen smakken

Alsof ze iets moesten inslikken dat door ons gekauwd was

Gestraft met genade voor de vroegere zonden van maagden

Gevangenen van genade, een groep weerbarstige oude mannen

We luisteren met angst naar het geritsel van zwarte jurken

We ontmaagden als de kaarsjes uit zijn

En als het raam open is, klikken de minuten

Een ander naar een welverdiende baarmoeder roepen

We werden omhelsd door de oude vrouwen voor levenslange gevangenisstraf -

Uitzinnige kunstenaars, blinde geografen

De hulpeloze generaals, de Christussen op Golgotha

Failliete vrekels, ontdekkingsreizigers van andere werelden

Bunks drijvend in een crypte na hun dodelijke zweet

Priesteressen van discipline zonder afwijkingen, zonder uitzonderingen

Ze houden ons in de gaten met gele oogleden

We zouden zijn - onvoorspelbaar, badend in kokend water

Nogmaals - door onbekend te zijn - werden het geen jongens

En ze zijn niet vanaf het begin begonnen met het regelen van de wereld

Amen