Wojna postu z karnawałem - Jacek Kaczmarski

Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku

W oknach, bramach i przy studni, w kościele i w szynku

Straganiarzy, zakonników, błaznów i karzełków

Roi się pstrokate mrowie, roi się wśród zgiełku

Praca stała się zabawą, a zabawa — pracą:

Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry

Nic nie znaczy, ten co nie gra, ci co grają - tracą

Ale nie odróżnić w ciżbie, który z nich jest który

W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze

Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami

Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami

Nie odróżnić, który święty, a który świętoszek

Oszalało miasto całe

Nie wie starzec ni wyrostek

Czy to post jest karnawałem

Czy karnawał - postem!

Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy

Kałdun — tarczą, hełmem — rechot na rozlanej twarzy

Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia

Będzie żarcie, będzie picie, będzie łup do wzięcia

Przeciw niemu — tron drewniany zaprzężony w księży

A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu

Już przeprasza Pana Boga za to, że zwycięży

A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło

Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach

Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu

W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezulatu

Dziecko macha chorągiewką - będzie wielka bitwa

Oszalało miasto całe…

Siedzę w oknie, patrzę z góry, cały świat mam w oku

Widze co kto kradnie, gubi, czego szuka w tłoku

Zmierzchem pójdę do kościoła, wyspowiadam grzeszki

Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki

Z nich karnawałowo-postną ucztą jak się patrzy

Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy

Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą:

Dusza moja — pragnie postu, ciało — karnawału!

Een ongewone bijeenkomst op het marktplein in de binnenstad

In de ramen, poorten en bij de put, in de kerk en in de bar

Marketeers, monniken, narren en dwergen

Er is een bonte zwerm, zwermen in de drukte

Werk is leuk geworden en plezier is werk geworden:

Botten rollen over de grond, chips vallen van de kaarten

Het betekent niets, zij die niet spelen, zij die wel verliezen

Maar niet om de menigte te vertellen wat welke is?

Kruisen voor drie groszy op een tafelkleed in de deur van de tempel

De vrijgevochten morsen door de zijdeur

Almsmen knielen in het stof tussen de monniken

Je kunt niet zien welke een heilige is en welke een preutse is

De hele stad werd gek

Noch de oude man, noch de tiener weet het

Is dit vasten een carnaval?

Of carnaval - vasten!

Hij besteeg een honderd liter vat cavaleriekorporaal

Kałdun - met een schild, een helm - kwakend op zijn gemorste gezicht

Hij plakte een gebakken biggenkop op zijn exemplaar

Er zal eten zijn, er zal worden gedronken, er zal buit voor het oprapen zijn

Tegen hem - een houten troon gebruikt voor priesters

En op de troon is er een apostel van vasten, uitgemergeld

Hij verontschuldigt zich al bij God voor het winnen

En in plaats van een kopie pakte hij Piotrowe Wiosło

Supporters in slogans en gebeden racen

De minstreel zingt als broer streden broer

In de overvolle taverne wacht het geklets op resultaten

Het kind zwaait met de vlag - er zal een grote strijd zijn

De hele stad is gek geworden...

Ik zit in het raam, ik kijk naar beneden, de hele wereld is in mijn ogen

Ik zie wat wie steelt, verliest wat ze zoeken in de menigte

In de schemering ga ik naar de kerk, belijd mijn zonden

's Avonds maak ik een wandeling over het marktplein en verzamel de restjes

Van hen een carnavals- en lentefeest zoals gezien

Ik zal de mensen van je bedelaars die me na aan het hart liggen blij maken

Om de hele waarheid in uw bedrijf te begrijpen:

Mijn ziel verlangt snel, mijn lichaam verlangt naar carnaval!