Świadkowie - Jacek Kaczmarski

Mamasza!

Mnie siemnadcat liet, a ja uże liejtnant.

Zdies wsio w poriadkie —

polskich my unicztożim banditow.

Tagda ja napiszu pismo i wsio skażu ja wam,

siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.

Atcu skażi szto u

mienia jest dla niewo padarok — pidżak s anglijskoj plietuszkoj popał mnie

prosta darom

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

Dosyć tego brodzenia przy brzegu

Ochłodziliśmy już po kolana

Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję

Płyńmy naprzód nad czarną głębinę

Tam odległość brzeg oczom zakryje

I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy

Niech się fale nad głową przetoczą

W uszach brzmieć będzie cisza po burzy

Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej

Bez rybiego popłochu pośpiechu

I zapomnieć zapomnieć kochani

Że musimy zaczerpnąć oddechu

Mamasa!

Ik ben luitenant en ik ben luitenant.

Zdies wsi w poriadkie -

Poolse bandieten.

Tagda, ik zal een brief schrijven en je zegenen,

Mijn majoor Shakhnitov is niet in staat om mijn kracht en slaap terug te krijgen.

Atcu heeft de houding besmet

Het pand is een paddock voor vrouwen - de pyjama's van de Engelse pletushka hebben me verbrand

eenvoudige geschenken

Laten we dieper het water in gaan, geliefde

Genoeg van dit waden aan de wal

We zijn tot op onze knieën afgekoeld

Onze benen zijn moe na het hardlopen

Laten we tot aan de taille en nek het water in gaan

Laten we verder gaan naar de zwarte diepten

Daar zal de afstand tot de kust je ogen bedekken

En daar slikken we gedroogd speeksel in

Dan zal iedereen langzaam onder water gaan

Laat de golven over je hoofd rollen

De stilte na de storm zal in je oren klinken

De onderkant zal open zijn voor de ogen

Dus hang over de grond, zelfs erop

Geen paniek bij vissen

En vergeet dierbaren

Dat we even op adem moeten komen