Szturm - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Szturmują bramy!

Kłódek trzask!

Ze wszystkich stron rozgrzane twarze!

Straż puszcza pod naciskiem mas!

Wpadają w chłodne korytarze

Wołając — Czas!

Już czas!

Już czas!

Gną się parkiety pod naporem

Zrośnięte otwierają drzwi

Wśród rzeźb, obrazów i ubiorów

Z przepisów barwna ciżba drwi

I woła — Wzoru!

Wzoru!

Wzoru!

Muzeum wszystkich nie pomieści

Więc idą przez pamiątek zbiór

A ci, co raz już całość przeszli

Z powrotem zamykają sznur

Wołając — «Treści!

Treści!

Treści!»

Patrzą na szable, katafalki

Procesje zamienionych w lód

Błamy sztandarów rozpostartych

Wybrzmiałych pieśni zwoje nut

I krzyczą - Walki!

Walki!

Walki!

I cisza tej zapada miary

Gdy nagle wiedzą, czego chcą

Ci, którym przeznaczono mary

A którzy o swe życie drżą

Ale wołają - Wiary!

— Ofiary… — echem mury drwią

Ze bestormen de poorten!

Kraak de hangsloten!

Gezichten warm aan alle kanten!

De bewakers lieten los onder druk van de massa!

Ze vallen in koele gangen

Schreeuwen - Tijd!

Het is tijd!

Het is tijd!

Parketvloeren buigen door onder druk

De gefuseerde openen de deur

Tussen sculpturen, schilderijen en kleding

De kleurrijke menigte bespot de regels

En hij schreeuwt het uit - Patroon!

Het patroon!

Het patroon!

Het museum kan niet iedereen herbergen

Dus gaan ze door de verzameling memorabilia

En degenen die alles al een keer eerder hebben meegemaakt

Ze sluiten het touw weer

Schreeuwen - «Inhoud!

Inhoud!

Inhoud! "

Ze kijken naar sabels en katafalken

Processies veranderden in ijs

We liggen op de uitgestrekte spandoeken

Gegolfde liedjes van noten

En ze schreeuwen - Vecht!

Vechten!

Vechten!

En de stilte van deze maatregel valt

Als ze ineens weten wat ze willen

Degenen die voorbestemd zijn voor Mary

En degenen die beven voor hun leven

Maar ze huilen - Geloof!

- Slachtoffers ... - echoot de muren spottend