Starosc Owidiusza - Jacek Kaczmarski

Cóż, że pięknie, gdy obco — kiedyś tu będzie Rumunia

Obmywana przez fale morza, co stanie się Czarne

Barbarzyńcy w kożuchach zmienią się w naród ambitny

Pod Kolumną Trajana zajmując się drobnym handlem

Umrę, patrząc z tęsknotą na niedostrzegalne szczyty

Siedmiu wzgórz, które człowiek zamienił w Wieczne Miasto

Skąd przez kraje podbite, z rąk do rąk — niepiśmiennych

Iść będzie i nie dojdzie pismo Augusta z łaską

Z dala od dworu i tłumu — cóż to za cena wygnania?

Mówiłem wszak sam — nad poezją władza nie może mieć władzy

Cyrku w pustelnię zamiana spokój jednak odbiera

Bo pyszniej drażnić Cesarza, niż kupcom za opał kadzić

Rzymu mego kolumny!

Wróg z murów was powydziera

I tylko we mnie zostanie czysty wasz grecki rodowód!

Na nim jednym się wspieram tu, gdzie nie wiedzą - co Grecja

Z szacunkiem śmiejąc się z. czci, jaką oddaję słowu

Sen, jedzenie, gra w kości do bólu w schylonych plecach

Wiersz od ręki pisany dla tych, którym starczy — co mają

Piękna tu nikt nie obieca, za piękno płaci się złotem

Pojąłem, tworząc tu, jak z Ariadny powstaje pająk:

Na pajęczynie wyrazów — barwy, zapachy i dotyk

Łąki, pałace i ludzie — drżący Rzym mojej duszy —

Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty

Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn

Stoją nade mną tubylcy pachnący czosnkiem i czuję

Jak zmieniam się w list do Stolicy, który nikogo nie wzrusza

Kiedyś tu będzie Rumunia, Morze — już Czarne — faluje

I glebą pieśni się staje ciało i świat Owidiusza

Nou, het is mooi, als vreemden - Roemenië zal hier ooit zijn

Gewassen door de golven van de zee, die zwart zal worden

Barbaren in schapenvachtjassen zullen een ambitieuze natie worden

Bij de Zuil van Trajanus, omgaan met kleine handel

Ik zal sterven terwijl ik verlangend naar de onmerkbare toppen kijk

Zeven heuvels die de mens heeft veranderd in de Eeuwige Stad

Van waar door veroverde landen, van hand tot hand - analfabeet

Het zal gaan en niet de brief van Augustus met gratie

Weg van de rechtbank en de menigte - wat is de prijs van ballingschap?

Ik zei tenslotte zelf: poëzie kan niet worden geregeerd door autoriteit

Maar van een circus een hermitage maken, neemt de vrede weg

Want het is heerlijker om de keizer te ergeren dan om de handelaren te bestoken voor brandstof

Rome van mijn column!

De vijand zal je van de muren scheuren

En alleen in mij zal je pure Griekse afkomst blijven!

Op deze steun ik mezelf waar ze niet weten wat Griekenland is

Terwijl ik respectvol lach om de eerbied die ik aan het woord geef

Slapen, eten, dobbelen tegen de pijn in een gebogen rug

Handgeschreven gedicht voor degenen die genoeg hebben - wat ze hebben

Niemand belooft hier schoonheid, schoonheid betaal je met goud

Ik begreep het, hier creërend hoe een spin uit Ariadne ontstaat:

Op het web van woorden - kleuren, geuren en aanraking

Weiden, paleizen en mensen - het bevende Rome van mijn ziel -

De geometrie van het voorouderlijk geheugen is vrij van lelijkheid

Een spiegel van de levende harmonie van diamanten kruimels

De inboorlingen staan ​​over me heen en ruiken naar knoflook en ik kan het ruiken

Hoe ik verander in een brief aan de hoofdstad, die niemand ontroert

Op een dag zal Roemenië hier zijn, de Zwarte Zee is golvend

En de grond van het lied wordt het lichaam en de wereld van Ovidius