Nie lubie - Jacek Kaczmarski

Nie lubię gdy mi mówią po imieniu

Gdy w zdaniu jest co drugie słowo — brat

Nie lubię gdy mnie klepią po ramieniu

Z uśmiechem wykrzykując — kopę lat!

Nie lubię gdy czytają moje listy

Przez ramię odczytując treść ich kart

Nie lubię tych co myślą, że na wszystko

Najlepszy jest cios w pochylony kark

Nie znoszę gdy do czegoś ktoś mnie zmusza

Nie znoszę gdy na litość brać mnie chce

Nie znoszę gdy z butami lezą w duszę

Tym bardziej gdy mi napluć w nią starają się

Nie znoszę much, co żywią się krwią świeżą

Nie znoszę psów, co szarpią mięsa strzęp

Nie znoszę tych, co tępo w siebie wierzą

Gdy nawet już ich dławi własny pęd!

Nie cierpię poczucia bezradności

Z jakim zaszczute zwierzę patrzy w lufy strzelb

Nie cierpię zbiegów złych okoliczności

Co pojawiają się gdy ktoś osiąga cel

Nie cierpię więc z niewyjaśnionych przyczyn

Nie cierpię niepowetowanych strat

Nie cierpię liczyć niespełnionych życzeń

Nim mi ostatnie uprzejmy spełni kat

Ja nienawidzę gdy przerwie mi rozmowę

W słuchawce suchy metaliczny szczęk

Ja nienawidzę strzałów w tył głowy

Do salw w powietrze czuję tylko wstręt

Ja nienawidzę siebie kiedy tchórzę

Gdy wytłumaczeń dla łajdactw szukam swych

Kiedy uśmiecham się do tych którym służę

Choć z całej duszy nienawidzę ich!

Ik hou er niet van om bij mijn naam genoemd te worden

Wanneer er elk tweede woord in de zin staat - broer

Ik hou er niet van om op de schouder te worden geslagen

Met een glimlach, schreeuwend - heel veel jaren!

Ik hou er niet van als ze mijn brieven lezen

Over zijn schouder, de inhoud van hun kaarten lezend

Ik hou niet van degenen die alles denken

Een klap tegen een gebogen nek is het beste

Ik haat het als iemand me dwingt om iets te doen

Ik haat het als ze me uit medelijden wil nemen

Ik haat het als ze de ziel tegenkomen met schoenen

Vooral als ze erop spugen, proberen ze het te doen

Ik haat vliegen die zich voeden met vers bloed

Ik haat honden die een stukje vlees pakken

Ik haat degenen die botweg in zichzelf geloven

Zelfs als ze worden gesmoord door hun eigen momentum!

Ik haat het gevoel van hulpeloosheid

Waarmee het opgejaagde dier naar de lopen van geweren kijkt

Ik haat toevalligheden van slechte omstandigheden

Wat gebeurt er als iemand het doel bereikt?

Dus ik haat om onverklaarbare redenen

Ik haat onherstelbare verliezen

Ik haat het om onvervulde wensen te tellen

Voordat de laatste beleefde de kat ontmoet

Ik haat het als hij mijn gesprek onderbreekt

Droge metalen gerinkel in de handset

Ik haat het om in mijn achterhoofd te worden geschoten

Ik walg alleen van volleys in de lucht

Ik haat mezelf als ik terugdeins

Als ik mijn excuses zoek voor de goddelozen

Als ik lach naar degenen die ik dien

Hoewel ik ze met heel mijn ziel haat!