Laputa - Jacek Kaczmarski

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Co świat do końca zrozumieli

I o nic się nie muszą trudzić,

Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli.

Znając Zasadę i Mechanizm

W Muzykę zasłuchani Sfer

Wiecznie unoszą się nad nami

Jak nad ruchomą kartą zer.

Trzeba uderzać ich po uszach

By w żywy się wsłuchali los —

Trzeba uderzać ich po ustach

By mogli własny wydać głos.

Ale króciutko trwa ocknienie

Nim wrócą we wszechwiedny sen,

A nam, z pałaców ich, kamienie

Lecą na głowy w biały dzień.

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko

Jak zwykłe bułki się wypieka,

Jak chronić źródło, by nie wyschło,

Jak łatać dach, by nie przeciekał.

Nikt nigdy ich już nie obudzi,

Śmiech z klątwą się na usta cisną…

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Z ich piękną Latającą Wyspą.

Het is dwaas om tussen slimme mensen te leven

Wat de wereld tot het einde begreep

En ze hoeven zich nergens zorgen over te maken,

Weet niet wat ze niet wisten.

Het principe en het mechanisme kennen

Bollen die naar muziek luisteren

Ze zweven voor altijd boven ons

Zoals hierboven een bewegende kaart met nullen.

Je moet hun oren raken

Laat ze levend luisteren naar het lot -

Je moet ze op de lippen slaan

Zodat ze hun eigen stem kunnen laten horen.

Maar het duurt maar een korte tijd om wakker te worden

Voordat ze terugkeren naar de alwetende droom,

En van hun paleizen hebben we stenen

Ze vliegen op klaarlichte dag op hun kop.

Ze weten het niet meer, hoewel ze alles weten

Hoe gewone broodjes worden gebakken,

Hoe de bron te beschermen zodat deze niet uitdroogt,

Hoe het dak te patchen zodat het niet lekt.

Niemand zal ze ooit weer wakker maken

Een vervloekte lach zal je lippen verpletteren ...

Het is dwaas om tussen slimme mensen te leven

Met hun prachtige Flying Island.