Krowa - Jacek Kaczmarski

Gdzieś na wiosnę front już przeszedł

Chłopcy poszli w trop — mnie w lesie

Chłop rannego znalazł i się ulitował

Młody był i niebogaty

Trochę traw, coś na kształt chaty

A w oborze jedna zabiedzona krowa

Leżę w słomie, liżę rany

Wtem chłop wpada zastrachany:

— Idą Ruskie!

— woła — ale od zachodu!

— Cóżeś taki niespokojny?

Może to już koniec wojny

Albo władzę przysyłają dla narodu!

Podchodzimy na skraj lasu

A tam Ruskie — krowy pasą -

Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne

Skoro trawę żre pod strażą

Znać - do Rosji je prowadzą

Spod Poznania, więc zdobyczne — poniemieckie

Słuchaj — mówię - coś tak czuję

Że tu sobie pohandlujesz

Idź po bimber, coś go za oborą schował -

Ruski nie zje, a wypije

A to bydło jest niczyje

Przecież przyda się w oborze — druga krowa!

Idzie chłop — i mowa krótka:

Wódka — krowa, krowa — wódka

Ale strażnik z karabinem — niet — powiada

Jak się krowy nie doliczą

To pod mur postawią z niczym

Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać!

Chłop pomyślał i zaradził

Chudą krowę przyprowadził

Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą

Mało ryczy, mleko daje

Chłop się cieszy, a ja — wzajem

Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom!

Jeszcze dobrze nie strzeźwieli —

Do zagrody przylecieli

Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity —

Tak napili się za darmo

Odzyskali własność armii

I wykryli na dodatek — schron bandyty

Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem

W jedenasty rok na stałe

Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem

Chłopu poszło nie tak gładko —

Żyje ponoć - pod Kamczatką

W każdym razie już go więcej nie widziałem

Nasza krowa — jakby zgadła

Co ją czeka — szybko padła

Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę

Pogrzeb miała uroczysty —

W ziemi bliskiej, bo ojczystej

Leżą kości jej —

Starannie ogryzione

Ergens in het voorjaar is het front al gepasseerd

De jongens volgden - ik in het bos

De boer van de gewonde man vond hem en kreeg medelijden

Hij was jong en niet rijk

Wat gras, zoiets als een hut

En in de stal staat één vuile koe

Ik lig in het stro en lik mijn wonden

Dan barst de boer angstig uit:

- Ze komen eraan Ruskie!

- roept hij - maar uit het westen!

- Waar ben je zo bezorgd over?

Misschien is dit het einde van de oorlog

Of ze sturen de macht naar de mensen!

We naderen de rand van het bos

En daar de Ruskies - de koeien grazen -

Een kudde van duizend koppen, mollig, gezond, zuivel

Sinds hij het gras eet onder bewaking

Weet je - ze leiden ze naar Rusland

Van Poznań, zo gevangen genomen - post-Duits

Luister - zeg ik - ik voel zoiets

Dat je hier handelt

Ga voor maneschijn, hij verborg iets achter de schuur -

Ruski zal niet eten, maar drinken

En dit vee is van niemand

In de stal komt het immers van pas - een tweede koe!

Hier komt de boer - en een korte toespraak:

Wodka - koe, koe - wodka

Maar de geweerbewaker - nie, zegt

Als de koeien niet tellen

Ze zullen niets onder de muur plaatsen

We zijn het kwijt, dus het nummer moet overeenkomen!

De boer dacht en herstelde

Hij bracht de magere koe

Hij voegde maneschijn toe en veranderde het in een vette

Het brult weinig, geeft melk

De boer is gelukkig, en ik - elkaar

Wij zijn een koe - een varken is geplant door de Russen!

Ze zijn nog niet goed nuchter -

Ze vlogen naar de boerderij

Een koe aan een ketting, een vlinderdas voor mij, een geslagen boer -

Zo dronken ze gratis

Ze herwon eigendom van het leger

En ze ontdekten bovendien - een bandietenschuilplaats

Al tien jaar bezoek ik hun land

Permanent in het elfde jaar

Ik keerde terug naar waar ik met hen handelde

Boer, het ging niet zo soepel -

Vermoedelijk woont hij - in de buurt van Kamtsjatka

Ik heb hem in ieder geval niet meer gezien

Onze koe - alsof ze het geraden heeft

Wat haar te wachten staat - ze viel snel

Voordat ze haar achtervolgden naar de andere kant van de Bug

De begrafenis was plechtig -

In een nabijgelegen land, omdat het inheems is

Leg haar botten -

Netjes gekauwd