Japońska rycina - Jacek Kaczmarski

W kamieniu, krzewie i potoku

W źdźble trawy, w płatku białej lilii

Mieszkają duchy naszych przodków

Patrzące na nas w każdej chwili

Kształt, barwa, zapach, śpiew gałązki

Przypominają obowiązki

Wobec tych, co przed nami żyli

W sposobie ułożenia szaty

W ukłonie według starych reguł

W tym, jak przyrządza się herbatę

Jak się szanuje każdy szczegół

Wyraża się nasz dług wdzięczności

Dla stwarzającej nas przeszłości

Od której uciekamy w biegu…

Wreszcie wyborem umierania

Gdy honorowe ostrze w dłoniach

Śmierć czyni przedłużeniem trwania

(Bo życie przecież - to agonia)

— Stwarzamy wodę, kwiat i kamień

W których na zawsze zamieszkamy

Wśród tych, co będą żyli po nas

In steen, struik en beek

In een grasspriet, in een wit lelieblaadje

De geesten van onze voorouders leven

Elk moment naar ons kijken

De vorm, kleur, geur, zang van de twijg

Ze zijn als verantwoordelijkheden

Aan degenen die vóór ons leefden

In de manier waarop de kledingstukken zijn gerangschikt

Buigen volgens de oude regels

In hoe de thee wordt gemaakt

Hoe elk detail wordt gerespecteerd

Onze dank wordt betuigd

Voor het verleden dat ons schept

Waarvoor we op de vlucht wegrennen...

Eindelijk, de keuze om te sterven

Wanneer het eervolle mes in jouw handen

De dood maakt het een verlenging van de duur

(Omdat het leven tenslotte een lijdensweg is)

- Wij maken water, bloem en steen

We zullen voor altijd in leven

Onder degenen die na ons zullen leven