Epitafium dla Dylana - Jacek Kaczmarski

Ocean w nas śpi

I horyzont z nas drwi

Płytka fala fałszywie się mieni

A prawdziwy jest rejs

Do nieznanych ci miejsc

Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

I na tej z wielu dróg

Po co ci para nóg

I tak dotrzesz na pewno do końca

Niepotrzebny ci wzrok

Żeby wyczuć swój krok

I nie musisz wciąż radzić się słońca

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Zlekceważą twój głos

Którym wróżysz im los

Od jakiego ich nic nie wyzwoli

Bo zabije ich las

Rąk co klaszczą na czas

W marsza rytm co śmierć niosąc nie boli

Patrz jak piją i żrą

Twoją żywią się krwią

I żonglują słowami twych pieśni

Lecz nic nie śni im się

A najlepiej wiesz że

Nie istnieje wszak to co się nie śni

By przy śmierci twej być

Płakać śmiać się i drwić

To jedyny cel twojej eskorty

Oddaj komuś rząd dusz

I na własny szlak rusz

Tam gdzie żadne nie zdarzą się porty

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

De oceaan slaapt in ons

En de horizon bespot ons

De ondiepe golf glinstert vals

En de cruise is echt

Naar voor jou onbekende plaatsen

Wanneer je tegen de ruimte vaart

En op deze een van de vele wegen

Waarom heb je een paar benen nodig?

Je zult sowieso het einde bereiken

Je hebt je gezichtsvermogen niet nodig

Om je stap te voelen

En je hoeft niet steeds de zon te raadplegen

Toegewijden en dienaren

De menigte hing aan je voeten

Zij zijn je hebzuchtige bewakers van vrijheid

Jij zal ze daarheen leiden

Waar zou je alleen moeten zijn?

Je gaat geen grens met ze over

Toegewijden en dienaren

De menigte hing aan je voeten

Zij zijn je hebzuchtige bewakers van vrijheid

Jij zal ze daarheen leiden

Waar zou je alleen moeten zijn?

Je gaat geen grens met ze over

Ze negeren je stem

Waarvan je hun hun lot vertelt

Waarvan niets hen zal bevrijden

Omdat het bos ze zal doden

De handen die klappen in de tijd

In de mars, het ritme van wat de dood geen pijn doet

Kijk hoe ze drinken en eten

Ze voeden zich met je bloed

En ze jongleren met de woorden van je liedjes

Maar ze dromen van niets

En dat weet jij het beste

Wat niet bestaat, bestaat immers niet

Om bij je dood te zijn

Huilen, lachen en bespotten

Dit is het enige doel van uw escort

Geef iemand een rij zielen

En ga op je eigen pad

Waar geen poorten zijn

Ze zullen zeggen dat je ontsnapt bent

Maar ze zullen aan land gaan

En de verraderlijke lampen zullen je verlichten

Maar je kijkt weg

Je vaart tussen de golven

Tot je uiteindelijk zelf een golf wordt

Ze zullen zeggen dat je ontsnapt bent

Maar ze zullen aan land gaan

En de verraderlijke lampen zullen je verlichten

Maar je kijkt weg

Je vaart tussen de golven

Tot je uiteindelijk zelf een golf wordt