Diabeł mój - Jacek Kaczmarski

Nie nauczono mnie paciorka,

Nigdy nie byłem u spowiedzi,

Więc od czupryny do rozporka

Niejeden diabeł we mnie siedzi.

Prócz tych, co dbają o natchnienie

Samopoczucie i rozkosze,

Szczególnie tego sobie cenie,

Którego w kręgosłupie noszę.

Tak mi usztywnił karku kręgi.

Że mimo groźby i namowy —

Ani kazanie, ani pręgierz

Nie zdoła mi pochylić głowy.

Nie, żebym nie chciał!

Wciąż zazdroszczę

Tym, co potrafią ujść zatraty

I łączą swe talenty owcze

W stada wzajemnej aprobaty.

Przez to kalectwo — zdrowych ranię,

Na pogodzonych ściągam biedę,

Wszelkie zbiorowe pojednanie

Obracam w «jedność - minus jeden»,

Ani nie bronię się pogardą.

Ani nie brudzę się popiołem.

Lecz będę żył i umrę - hardo,

Chcąc nie chcąc — z podniesionym czołem.

Jeżeli hardzi Stwórcę brzydzą -

Niech mi odmówi odkupienia.

Choć chyba mnie zrozumie, widząc,

Że też samotnie trwa w przestrzeniach.

Bo czym są moje grzechy małe.

Gdy On pokornych ma — miliony.

Rzadko Mu głowę zawracałem

I tylko — w imię odtrąconych.

Ik heb geen kraal geleerd,

Ik ben nog nooit naar de biecht geweest

Dus van haar tot rits

Menig duivel zit in mij.

Behalve voor degenen die om inspiratie geven

Welzijn en plezier,

Ik waardeer het vooral,

Die ik in mijn ruggengraat draag.

Dus hij verstijfde mijn nekwervels.

Dat ondanks de dreiging en overreding...

Noch de preek, noch de schandpaal

Ze kan mijn hoofd niet buigen.

Niet dat ik dat niet wil!

ik ben nog steeds jaloers

Met wat kan ontsnappen aan het verlies

En ze combineren hun schapentalenten

In kuddes van wederzijdse goedkeuring.

Vanwege deze handicap - kwetste ik de gezonde,

Ik breng armoede aan de verzoenden,

Elke collectieve verzoening

Ik verander in "één - min één",

Ik verdedig mezelf ook niet met minachting.

Ik word ook niet vies van as.

Maar ik zal leven en sterven - trots

Of je het nu leuk vindt of niet - met een hoog voorhoofd.

Als hij de Schepper herbergt, verafschuwen zij -

Laat hem mijn verlossing onthouden.

Hoewel hij misschien begrijpt dat ik zie

Dat hij ook alleen staat in ruimtes.

Want wat zijn mijn kleine zonden.

Als Hij de nederigen heeft, miljoenen.

Ik heb hem zelden lastig gevallen

En alleen - in de naam van de afgewezen.