Ci Wszyscy Ludzie - Jacek Kaczmarski

Ci wszyscy ludzie, którzy poszli precz

Z naszego życia

Z naszego życia

To także nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz

To stawka winy nie do przebicia

Ci wszyscy ludzie, których kazał minąć

Nasz pośpiech nagły

Nasz pośpiech nagły

Nieodwracalnie z pamięci naszej giną

I całych światów kształt odchodzi w diabły

Ci wszyscy ludzie, których nie ma już

(Nas dla nich nie ma też

Nas dla nich nie ma)

Wiedzą, że nawet nie wiemy gdzie ich grób

Że oni dla nas to tylko rozmów temat

Ci wszyscy ludzie, którzy wokół nas

Zawsze — nie tacy

Zawsze — nie tacy

Niegodni rozmów i niegodni łask —

Są, żyją, błądzą, więc nie mają racji

Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy — my

My pominięci

My pochowani

Żyjemy, jak pozwalaliśmy żyć

Niepamiętanym

Niewysłuchanym

Alle mensen die weggingen

Uit ons leven

Uit ons leven

Het is ook onze zaak, niet alleen die van hen

Dit is een onverslaanbare schuld

Alle mensen die hij hem vertelde te passeren

Onze haast is plotseling

Onze haast is plotseling

Ze zijn onomkeerbaar uit ons geheugen verdwenen

En de vorm van hele werelden wordt duivels

Al die mensen die weg zijn

(Wij zijn er ook niet voor hen

Wij zijn er niet voor hen)

Ze weten dat we niet eens weten waar hun graf is

Dat ze voor ons gewoon een gespreksonderwerp zijn

Al die mensen om ons heen

Altijd - niet zo

Altijd - niet zo

Een gesprek onwaardig en gunsten onwaardig -

Ze zijn, ze leven, ze hebben het mis, dus ze hebben het mis

Al deze mensen, dat is alles - wij

We zijn buitengesloten

We zijn begraven

We leven zoals we hebben laten leven

niet onthouden

het ongehoorde