Brobdingnag - Jacek Kaczmarski

Dobrze jest żyć wśród wielkich ludzi

Z ich siłą - siebie nieświadomą,

Zainteresowanie wzbudzić

Małością - w straszne myśli płodną.

Chodzących z głową w chmurach zdumieć

Genialnym wynalazkiem prochu,

Dowieść, że władza tkwi w rozumie,

A nie w zasadach dawnych przodków.

Pokazać im, że czysta przemoc

Prawdziwą miarą jest wielkości,

Gdy oni cenią własną niemoc

I się lubują w naiwności.

Z odwagi śmieją się karzełka,

Gdy z muchą ciężki bój wygrywa,

Myśląc, że sztuczka to niewielka,

Nie wiedząc — jak jest zaraźliwa…

Przez myśl im nawet nie przemyka,

Że mogą zmiażdżyć mnie, jak pluskwę;

A ja się uczę ich języka,

A ja się ich słabości uczę.

Gdy gardzą mną, kiedy się płaszczę

I o ich śmieci się potykam…

Łatwiej — wiem z własnych to doświadczeń

Z olbrzyma zrobić niewolnika.

Het is goed om tussen geweldige mensen te leven

Met hun kracht - onbewust van zichzelf,

Wek uw interesse

Kleinheid - in vreselijke vruchtbare gedachten.

Mensen die met hun hoofd in de wolken lopen zullen je verbazen

Een briljante uitvinding van buskruit,

Om te bewijzen dat er kracht is in de rede,

En niet in de principes van de oude voorouders.

Laat ze dat pure geweld zien

De echte maat is grootte,

Wanneer ze hun eigen machteloosheid waarderen

En ze houden van naïviteit.

De dwerg lacht om de moed,

Wanneer een zwaar gevecht wint met de vlieg,

Denken dat de truc klein is

Niet wetend hoe besmettelijk het is...

Het komt niet eens bij hen op,

Dat ze me kunnen verpletteren als een bedwants;

En ik leer hun taal

En ik leer hun zwakheden.

Als ze me verachten als ik kruip

En ik struikel over hun afval...

Makkelijker - ik weet het uit eigen ervaring

Maak een slaaf van een reus.