Ballada o spalonej synagodze - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Żydzi, Żydzi wstawajcie, płonie synagoga!

Cała Wschodnia Ściana porosła już żarem!

Powietrze drży, skacze po suchych belkach ogień!

Wstawajcie, chrońcie święte księgi wiary!

Gromadzą się wierni w krąg płonącego gmachu

Biegają iskry po pejsach, tlą się długie brody

W oczach blask pożaru, rozpaczy i strachu

Gdzie będą teraz wznosić swoje próżne modły?!

Płonie synagoga!

Trzask i krzyk gardłowy!

Belki w żar się sypią, iskry w górę lecą!

Tam w środku Żyd został!

Jeszcze widać ręce!

Już czarne!

O, Jehowo, za co?

O, Jehowo?!

Noc zapadła stoją wszyscy wielkim kołem

Chmury nisko, w ciemnościach gwiazda się dopala

Patrzą na swe chałaty porosłe popiołem

Rząd rąk i twarzy w mrok się powoli oddala…

Stali tak do rana, deszcz spadł, ciągle stali

Aż popiół się zmieszał ze szlamem

— Jeden Żyd się spalił!

Jeden Żyd się spalił!

Śpiewał w knajpie nad wódką włóczęga pijany

Joden, Joden, sta op, de synagoge staat in brand!

De hele Oostmuur staat al in brand!

De lucht trilt, het vuur springt over de droge balken!

Sta op, red de heilige boeken van het geloof!

De gelovigen verzamelen zich in de kring van het brandende gebouw

Vonken lopen over de zijsloten, lange baarden smeulen

In de ogen de gloed van vuur, wanhoop en angst

Waar zullen ze nu hun ijdele gebeden verheffen?!

De synagoge brandt!

Gekraak en keelklanken!

Stralen vallen in hitte, vonken vliegen omhoog!

Binnen bleef de Jood!

Je kunt de handen nog steeds zien!

Nu al zwart!

O Jehovah, waarvoor?

O, Jehova?!

De nacht is gevallen, ze staan ​​allemaal in een cirkel

De wolken zijn laag, in het donker brandt de ster op

Ze kijken naar hun jassen bedekt met as

De rij handen en gezichten verdwijnt langzaam in de duisternis ...

Ze stonden daar tot de ochtend, de regen viel, ze stonden nog steeds

Tot de as vermengd is met het slib

- Een Jood is afgebrand!

Een Jood is afgebrand!

Een dronken zwerver zong in een pub over wodka