Ballada o powitaniu - Jacek Kaczmarski

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry

Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury

Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy

Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy

Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował

By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie

Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie

One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane

Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę

Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!

Temperatura wzrosła, podniecenie także

Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów

Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur)

Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci

Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki

Witają gościa papierowe chorągiewki!

Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą

Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy

Z dziećmi nic nie wyszło — jedno się speszyło

Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło

Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki

Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało

Co było — przeszło, znikło, z wiatrem uleciało

Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje

Na opustoszałym placu milicjant zostaje

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki

Walają się po ziemi papierowe chorągiewki

Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

De dag is helder, hoewel het ijzig is, schijnt de zon van boven

De lucht is blauw, er zijn geen wolken op

Het hangt trots boven een portaal van een poort

Rood en wit opschrift: "Welkom!"

We stonden in een rechte rij langs de hoofdstraat

Studenten, moeders, echtgenotes, snijders, arbeiders

De schutterij organiseerde ons efficiënt

Zodat er geen hand of hoofd uitsteekt

Waar ik aan de kant stond en spontaan zwaaide

Er stonden twee kleuters die er prachtig uitzagen

Ze moesten voorkomen dat de gasten onvoorzien zouden zijn

Want ook het onvoorziene was voorbereid!

Na drie uur rijden hoorde ik een schreeuw

Ik hief de vlag, zwaaide ermee met vaardigheid!

De temperatuur steeg, net als de opwinding

Iedereen duwt naar voren, met een vinger in oma's oog!

Maar dit is slechts een piloot, vijf politieagenten

Twintig geheime heren (voor het geval er ruzie is)

Dan een auto, een auto, dan een derde

Dan een militaire krant met de pers, de radio staat aan

Hoeden vliegen omhoog, het is geen grap meer

Papieren vlaggen verwelkomen de bezoeker!

Ik zag de kraag, het oor en de wenkbrauw kroeshaar

Een stralende helm, maar het moet iemand van de bodyguards zijn

Er gebeurde niets met de kinderen - men schaamde zich

De andere is zijn rode strik kwijt

Nou, voordat er iets in plaats van een boog werd gevonden

De bezoeker werd meegesleept door de snelle stroom van gebeurtenissen

Het duurde niet eens een minuut

Wat was - voorbij, verdwenen, gevlogen met de wind

De menigte vermengt zich, draait rond, de menigte houdt op te bestaan

De politieagent blijft op het verlaten plein

De avond valt snel, einde van mijn lied

Papieren vlaggen liggen verspreid over de grond

Half verdrietig en half grappig hangt aan een poort

Rood en wit opschrift: "Welkom!"