Ballada feudalna - Jacek Kaczmarski

Dawni fornale majątku, przywiązani do niego

Bardziej niż każe rozsądek, głód miejscowe prawo —

Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego —

Zwracam się do was — dworski pisarczyk i pachoł

Na tyle tu nieważny by grać odważnego

Do czworaków przywykli jak do pięknych domów

Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe, miejsca

Pijąc kłócą się, kłócąc — nie ufają nikomu

W nocy gardła pełne piekącego szczęścia:

Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów

Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną

Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota

Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna

Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota

Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach

Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek

(Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza)

W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły

Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza

Ciągle w modzie kolumny i obce statuy!

Zwykłe słowa wyszły już z użycia

Wielkimi porozumieć nie można się wcale

Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie

Pan ręką pokazuje mu graniczne pale

Za którymi znikliście wy — wygnani w przeżycie

Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach

Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie

Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił

Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu

Stoicie w oddali na wysokich koniach

Voormalige verkopers van rijkdom, aan hem gehecht

Meer dan rede, honger, lokale wetgeving -

Raby van dit land, verbannen juist omdat...

Ik spreek u aan - hofschrijver en jongen

Maakt niet uit hier om de dapperen te spelen

Ze zijn gewend aan handen en voeten zoals ze zijn aan mooie huizen

Degenen die naar jullie nog warme plekken kwamen

Ze maken ruzie tijdens het drinken, ze maken ruzie - ze vertrouwen niemand

'S Nachts, kelen vol verschroeiend geluk:

Klaag, haat, vervloek de economen

Deze levende meststof gaat elke ochtend naar zwarte aarde

Langs de lange voren waakt de robot loom

Toestemming rot, vulgaire spraak prevaleert

De aarde baart nog steeds buitenlands goud

Het zweet op de lage voorhoofden wordt berekend in korrels

Het landhuis staat zoals het stond - het leefgebied van mussen en koekoeken

(Hoewel geruchten en fortuin hier een toekomst voorspellen)

In de saaie lounges waar ze ooit ronddwaalden?

De voorouderlijke geesten van de gastheer worden gevoed door het geheugen

Zuilen en buitenlandse beelden zijn altijd in de mode!

De gebruikelijke woorden worden niet meer gebruikt

Je kunt helemaal niet communiceren met groten

Elke keer dat iemand om de schuldige opsporing vraagt

De Heer toont hem grenspalen met zijn hand

Waarachter je verdween - verbannen om te ervaren

Ik zie je meer dan eens als ik mijn gezicht in mijn handen verberg

Je hebt tenminste je glorieuze vernedering

Toen, in ballingschap, de boog van de aarde het thuisland verduisterde?

Nog steeds hetzelfde in je blik

Je staat in de verte op hoge paarden