Bajka - Jacek Kaczmarski

Był kraj, co wieki cierpień znał

Pieśń pismem blizn pisaną śpiewał

A ziemia żyzna mierzwą ciał

Rodziła myśli jako drzewa

Aż powiał nad nią twardy wiatr

I posiał w glebę plon zatruty

Wymarłym wielkim drzewom w ślad

Skarlałe rodzą się kikuty

Kto chce — niech zowie — borem sad

Przyciętych drzewek na rozstaju

Nie zmieni tym najprostszej z prawd:

Nie ma już - drodzy — tego kraju

Jest tylko wiatr, bezwzględny wiatr

Co nagle w środku nocy budzi

I, jak spod ziemi — puszcza w świat

Zupełnie odmienionych ludzi

Był sobie kraj, był sobie kraj

Jeden — do góry wzniósłszy dłoń

Ślepymi strzela Norwidami

Lecz tak, by czasem Boże broń!

Nie trafić kogoś i nie zranić

Wedetta robotniczych sag

Wkłada sukienkę w czarny deseń

Choć przecież na rządowy raut

Zajeżdża białym mercedesem

Inny bohater wielkich chwil

Klasyków w służbę władzy wdraża

I czci wallenrodyczny styl

Z dwuznaczną miną - na dwóch twarzach

Purpurat gnie się zaś co sił

To przed mundurem, to przed Bogiem

Choć już wśród wiernych zawisł był

Raz biskup, co rozmawiał z wrogiem!

Był sobie kraj, był sobie kraj

W tle pożądliwie brzęczy rój

Komentatorów i pisarzy

Co myśl ostatnią zmienią w gnój

Byle w tysiącach egzemplarzy

Bo tak dziś przecież musi być!

Bo oni wiedzą, co się święci!

Bo trzeba chronić wątłą nić!

Prawdę przechowa się w pamięci!

Ginie niewysłowiona myśl

A pamięć ginie razem z ciałem

O tym, coś widział - mów i pisz!

— Nic nie widziałem, zapomniałem

Więc znowu kiedyś tłumy widm

Minione nam przypomną zdrady

Znowu rozważnym — kurz, jak wstyd

Zakryje — puste — dno szuflady

Byliśmy z nimi i wśród nich

Lecz każdy się inaczej budzi

To dla nas oprawiony sztych

Nie ma już - drodzy — dawnych ludzi

A dla nich — drodzy — nie ma nas

Siedząc przy nawarzonym piwie

Też opowiedzą sobie baśń

Żyć będą długo i szczęśliwie

Był sobie kraj, był…

Er was een land met eeuwenlang lijden

Hij zong een lied in het script van de littekens

En het vruchtbare land is een muls van vlees

Ze baarde gedachten als bomen

Tot er een harde wind over haar heen blies

En hij zaaide de vergiftigde vrucht in de grond

Grote bomen in de nasleep van de uitgestorven

Met littekens bedekte stronken worden geboren

Wie wil - laat hem het maar noemen - boor de boomgaard

Bomen kappen op het kruispunt

Het zal de eenvoudigste waarheden niet veranderen:

Dit land is er niet meer, lieverds

Er is alleen wind, meedogenloze wind

Die midden in de nacht plotseling wakker wordt

En, zoals van onder de grond - laten we de wereld in gaan

Volledig veranderde mensen

Er was een land, er was een land

Eén - met opgeheven hand

Hij schiet Norwids blind neer

Maar zodat God het soms verhoede!

Niet om iemand te slaan en niet te kwetsen

Wedett van de arbeiderssagen

Ze trekt een zwarte jurk met patroon aan

Hoewel voor een regeringsbanket

Hij rijdt in een witte Mercedes

Nog een held van geweldige momenten

Hij introduceert de klassiekers in dienst van de macht

En het eert de wallenrodische stijl

Met een dubbelzinnige uitdrukking - op twee gezichten

Purpurate buigt zoveel mogelijk

Dit is voor het uniform, dit is voor God

Hoewel het al onder de gelovigen hing

Eens een bisschop die met de vijand sprak!

Er was een land, er was een land

Op de achtergrond zoemt een zwerm gretig

Commentatoren en schrijvers

Wat een laatste gedachte zal veranderen in mest

Alleen in duizenden exemplaren

Want zo moet het vandaag zijn!

Omdat ze weten wat er aan de hand is!

Want een dunne draad moet beschermd worden!

De waarheid zal onthouden worden!

Een onuitsprekelijke gedachte verdwijnt

En het geheugen sterft samen met het lichaam

Over wat hij zag - spreek en schrijf!

- Ik heb niets gezien, ik ben het vergeten

Dus weer massa's geesten

Het verleden zal ons herinneren aan verraad

Weer voorzichtig - stof als een schande

Het bedekt - leeg - de onderkant van de lade

We waren met hen en onder hen

Maar iedereen wordt anders wakker

Dit is een ingelijste gravure voor ons

De oude mensen zijn er niet meer, lieverds

En voor hen - lieverds - is er geen wij

Zittend met een gebrouwen biertje

Ze vertellen ook een sprookje

Ze zullen nog lang en gelukkig leven

Er was een land, er was...