Artyści - Jacek Kaczmarski

Zaszczytami zaszczuci, obarczeni sławą

Nie poznaliśmy strachu o skórę

Na paryskich parkietach salonowy gawot

Jeszcze jedną ma dla nas figurę

Niewidoczny fortepian gra z taktem Szopena

A narody współczują do wtóru

Ustawiając na biurku, w requiemach i trenach

Statuetki Człowieka z Marmuru

Taniec śmierci ominął i tak nieśmiertelnych —

Znów dla naszej wiruje korzyści

Dobry Anioł Stróż Paszport cel spełnił naczelny:

Ocaleliśmy przecież - Artyści

Nam i skrzydeł u ramion na cle nie podcięto

Nie wybito nam zębów ze szczęki

Bylebyśmy się wznieśli ponad ludzkie lamenty

Poza bezmiar człowieczej udręki

Więc rozważnie odważni, z grymasem cierpienia

W pełen znaczeń zbroimy się spokój

A jak brzmią w naszych ustach wymowne milczenia

A jak lśnią nam niechciane łzy w oku!

Wszak spełniły się nasze proroctwa i wróżby!

Patrzcie!

Żywi, a już między mity!

Z wynajętych cokołów, w gwarze głupim i próżnym

Już nie słychać milczenia zabitych

Oni nam bili brawo żywymi rękoma

Chociaż cień im osiadał na głowach

Ale ręce umarły na łańcuchach i łomach

Więc my, tu, teraz o nich — ni słowa

Wiele słów się po prostu nie mieści we frazach!

A tam druty, tortury, obozy

Przesłuchania, rewizje, tłumy w ogniu i gazach

Nazbyt bliskie męczeńskiej są pozy

Może być, że niedługo, po śmierci — za chwilę

Kiedy tam znowu zmieni się władza

Do wolnego już kraju (za ile? na ile?)

Naszych zwłok nikt nie będzie sprowadzał

Nawet to nas nie wzrusza, myśmy dawno wybrali

Sen o wierzbie płaczącej sczezł

W testamentach, przy winie, krewni będą czytali:

«Chciałbym spocząć na Pere Lachaise…»

Vereerd met eer, belast met roem

We herkenden de angst voor de huid niet

Een salongavotte op Parijse vloeren

Nog een cijfer voor ons

De onzichtbare piano speelt met het ritme van Chopin

En de naties sympathiseren met het lied

Plaatsing op een bureau, in requiems en trainingen

Man van marmeren beelden

De dans van de dood ging voorbij aan de onsterfelijken -

Nogmaals, voor ons voordeel wervelt

Good Guardian Angel Passport voldeed aan het hoofddoel:

We hebben het tenslotte overleefd - Artiesten

Wij en de vleugels bij de armen zijn niet afgesneden bij de douane

Onze kaken zijn niet uitgeschakeld

Als we maar boven menselijke jammerklacht zouden uitstijgen

Voorbij de onmetelijkheid van menselijke kwelling

Zo voorzichtig dapper, met een grimas van lijden

We wapenen ons met betekenisvolle vrede

En wat zijn de betekenisvolle stiltes in onze monden

En hoe komen er ongewenste tranen in onze ogen!

Onze profetieën en voorspellingen zijn tenslotte uitgekomen!

Kijken!

Levend en al tussen de mythen!

Van gehuurde sokkels, in een dom en ijdel dialect

De stilte van de doden wordt niet meer gehoord

Ze applaudisseerden met hun levende handen

Hoewel er een schaduw op hun hoofden viel

Maar handen stierven aan kettingen en koevoeten

Dus wij, hier, nu over hen - geen woorden

Veel woorden passen gewoon niet in de zinnen!

En er zijn draden, martelingen, kampen

Ondervragingen, huiszoekingen, menigten in vuur en gassen

De poses zijn te dicht bij die van de martelaar

Het kan zo snel zijn, na de dood - in een oogwenk

Als de regering daar weer verandert

Naar een vrij land (voor hoeveel? Voor hoeveel?)

Niemand zal ons lijk brengen

Zelfs dit heeft geen invloed op ons, we hebben al lang gekozen

De droom van een treurwilg is voorbij

In testamenten, met wijn, zullen familieleden lezen:

«Ik zou graag willen rusten op Père Lachaise ...»