Ундина - Йовин

У Михеля есть колодец, в колодце живёт Ундина.

Её расплетённые косы прекраснее лунного света…

Когда она вечерами поёт на краю колодца,

Её серебристый голос кинжалом пронзает сердце.

От счастья бледнеет Михель и ждёт поскорей заката.

И день для него длиннее, чем каторга для злодея!

Соседи твердят сурово: «За ум бы ты взялся, Михель!

Завёл бы себе хозяйство, нашёл бы себе хозяйку!»

Но Михель не отвечает, лишь курит под старой вишней.

Зачем ему дом с камином?

Зачем ему горы злата?

Зачем ему двор и титул?

Зачем ему трон и царство?

У Михеля есть колодец, в колодце живёт Ундина.

И если случайный путник попросит в ночи приюта,

Захлопнет ворота Михель и буркнет: «Ступай подальше!»

А если какая дева подарит ему улыбку,

Она не проснётся утром.

Ундина её задушит!

Mikhel heeft een put en Undine woont in de put.

Haar gevlochten vlechten zijn mooier dan maanlicht...

Als ze 's avonds aan het eind van de put zingt,

Haar zilveren stem doorboort het hart als een dolk.

Mikhel wordt bleek van geluk en wacht zo snel mogelijk op de zonsondergang.

En de dag is langer voor hem dan dwangarbeid voor de schurk!

Buren zeggen streng: 'Je moet je verstand erbij houden, Mikhel!

Ik zou een huishouden beginnen, ik zou een minnares voor mezelf vinden!”

Maar Mikhel antwoordt niet, hij rookt alleen onder een oude kersenboom.

Waarom heeft hij een huis met een open haard nodig?

Waarom heeft hij bergen goud nodig?

Waarom heeft hij een rechtbank en een titel nodig?

Waarom heeft hij een troon en een koninkrijk nodig?

Mikhel heeft een put en Undine woont in de put.

En als een willekeurige reiziger 's nachts om onderdak vraagt,

Mikhel zal de poort dichtslaan en grommen: "Ga weg!"

En als een meisje hem een ​​glimlach schenkt,

Ze wordt 's ochtends niet wakker.

Undine zal haar wurgen!