Ариадна - Йовин

Ты, Ариадна, не плачь — у тебя остаётся клубок,

Пальцы положишь на нить и пойдёшь мимо тёмных провалов.

Знаешь ли ты, как внезапно падает рок?

Знаешь ли ты, отчего умирают скалы?

Зубы дракона врастают в землю.

Шторм закипает ключом в котле,

Мой океан никому не внемлет,

Мой океан не на этой земле.

Ты, Ариадна, не плачь — всё уже позади,

Всё завершилось.

Теперь возвращайся смело.

Пальцы положишь на нить, и спокойно иди,

Ты не забудешь сменить чёрный парус на белый?

Зубы дракона врастают в землю.

Шторм закипает ключом в котле,

Мой океан никогда не дремлет,

Мой океан не на этой земле.

Мой океан — посмотри!

— уже бьётся у ног,

Слёзы твои умножают его стократно.

Ты, Ариадна, не плачь — у тебя остаётся клубок.

Я победил Минотавра, но должен вернуться обратно.

Jij, Ariadne, huil niet - je blijft zitten met een bal,

Je legt je vingers op de draad en je gaat langs de donkere gaten.

Weet je hoe plotseling een steen valt?

Weet je waarom stenen dood gaan?

De tanden van de draak groeien de grond in.

De storm kookt als een sleutel in de ketel,

Mijn oceaan luistert naar niemand,

Mijn oceaan is niet op deze aarde.

Jij, Ariadne, huil niet - alles is al achter,

Alles is voorbij.

Kom nu moedig terug.

Leg je vingers op de draad en ga rustig verder,

Zal je eraan denken om het zwarte zeil in wit te veranderen?

De tanden van de draak groeien de grond in.

De storm kookt als een sleutel in de ketel,

Mijn oceaan slaapt nooit

Mijn oceaan is niet op deze aarde.

Mijn oceaan - kijk!

- staat al aan de voeten te kloppen,

Je tranen vermenigvuldigen het honderdvoudig.

Jij, Ariadne, huil niet - je houdt een bal over.

Ik heb de Minotaurus verslagen, maar ik moet terug.