Sprawozdanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W raju tydzień pracy trwa trzydzieści godzin

Pensje są wyższe ceny stale zniżkują

Praca fizyczna nie męczy (wskutek mniejszego przyciągania)

Rabanie drzewa to tyle co pisanie na maszynie

Ustrój społeczny jest trwały a rządy rozumne

Naprawdę w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju

Na początku miało być inaczej —

Świetliste kręgi chóry i stopnie abstrakcji

Ale nie udało się oddzielić dokładnie

Ciała od duszy i przychodziła tutaj

Z kroplą sadła nitką mięśni

Trzeba było wyciągać wnioski

Zmieszać ziarno absolutu z ziarnem gliny

Jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo

Tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem

Boga oglądają nieliczni

Jest tylko dla tych z czystej pneumy

Reszta słucha komunikatów o cudach i potopach

Z czasem wszyscy będą oglądali Boga

Kiedy to nastąpi nikt nie wie

Na razie w sobotę o dwunastej w południe

Syreny ryczą słodko

I z fabryk wychodzą niebiescy proletariusze

Pod pachą niosą niezgrabnie swe skrzydła jak skrzypce

In het Paradijs is de werkweek dertig uur lang

De lonen zijn hoger en de prijzen dalen gestaag

Handwerk vermoeit niet (door minder aantrekkingskracht)

Een boom plukken is net zoveel als typen

Het sociale systeem is stabiel en de overheid is rationeel

Het paradijs is echt beter dan welk land dan ook

In het begin had het anders moeten zijn -

Lichtgevende cirkels van koren en graden van abstractie

Maar het is niet mogelijk geweest om precies te scheiden

Lichaam van ziel en ze kwam hier

Met een druppel vet een draad van spieren

Je moest conclusies trekken

Meng de korrel van het absolute met de korrel van de klei

Nog een afwijking van de leer, de laatste afwijking

Alleen Johannes voorzag dit: je wordt opgewekt in het lichaam

God wordt door weinigen bekeken

Het is alleen voor mensen met zuivere lucht

De rest luistert naar berichten over wonderen en overstromingen

Na verloop van tijd zal iedereen God zien

Niemand weet wanneer dit zal gebeuren

Voor nu, zaterdag om 12.00 uur

De sirenes brullen lieflijk

En de blauwe proletariërs komen uit de fabrieken

In hun oksels dragen ze hun vleugels onhandig als een viool