Viaticum - Harakiri for the Sky

The depressions got worse…

And I buried all hope medication will change this fact

A life a fevre dream is never worth to be lived

A life bound in chains, only worth to be shattered

I’ll follow these shadows, to become one of them…

Save me from staying around like a shadow

Save me from straying this maze of void

Escort me home mother of dearest demise

'Cause as a tragedian, I never learned to live!

Everything great was built upon sorrow

Everything weighty is reasoned on our treasons

Not to be free once broke my heart

But leaving you to erode me from the inside

I wear these wounds like a trophy

'Cause life’s an only bloodline

I got born to this world as a stranger

As as such… I’ll leave it all behind…

Everything great was built upon sorrow

Everything weighty was built upon blood and tears

But this has never been my idea of living

To find what you love… and let it slowly kill you!

Time heals nothing!

Time is just an appeaser!

Time leaves the dust of days

Bears me as the outcast son!

Sleep well my friend

The journey has scarcely started

Pace yourself!

We will still be walking for miles

I know the specters

That haunt you in your dreams

'Cause they already

Welcomed me as one of them

Death to everyone!

Death to everyone!

We are a generation lost

Born just to find all gods dead

All wars fought

And all faith in man shaken

A generation misunderstood

A generation in flames

The generation of the disrooted

And the damned

There goes all hope…

De depressies werden erger...

En ik heb alle hoop begraven dat medicatie dit feit zal veranderen

Een leven een koortsdroom is het nooit waard om geleefd te worden

Een leven gebonden in ketens, alleen de moeite waard om te worden verbrijzeld

Ik zal deze schaduwen volgen, om er een van te worden...

Zorg dat ik niet als een schaduw blijf rondhangen

Red me van het dwalen in dit doolhof van leegte

Escorte me thuis moeder van dierbaarste overlijden

Want als een tragedie, heb ik nooit leren leven!

Al het grote was gebouwd op verdriet

Al het gewichtige is gebaseerd op ons verraad

Om niet vrij te zijn brak mijn hart ooit

Maar jou verlaten om me van binnenuit te eroderen

Ik draag deze wonden als een trofee

Omdat het leven een enige bloedlijn is

Ik ben op deze wereld geboren als een vreemdeling

Als zodanig... laat ik het allemaal achter...

Al het grote was gebouwd op verdriet

Alles wat zwaar was, was gebouwd op bloed en tranen

Maar dit is nooit mijn idee van leven geweest

Om te vinden waar je van houdt ... en laat het je langzaam vermoorden!

De tijd geneest niks!

Tijd is slechts een appeaser!

De tijd laat het stof van dagen achter

Draagt ​​mij als de verstoten zoon!

Slaapwel mijn vriend

De reis is nog maar net begonnen

Tempo jezelf!

We zullen nog kilometers lopen

Ik ken de spoken

Die je achtervolgen in je dromen

Omdat ze al

Verwelkomde mij als een van hen

Dood aan iedereen!

Dood aan iedereen!

We zijn een verloren generatie

Geboren om alle goden dood te vinden

Alle oorlogen gevochten

En al het vertrouwen in de mens geschokt

Een generatie die verkeerd wordt begrepen

Een generatie in vlammen

De generatie van de ontwortelden

En de verdoemden

Daar gaat alle hoop...