02:19 AM, Psychosis - Harakiri for the Sky

This city is a no man’s land and I’m in the middle

Still stuck somewhere between last night and disturbing dreams

Lost in locked up rooms, these walls feel like a casket

From one moment to the other the dreams become my life

Silent tappings keep creeping up from downstairs

We’re forever lost in Dystopia, but who cares?

All these charging words I could never say to you

Are gone with the years now, but somehow I miss you

Break down the walls, they’ll catch you in the rye

One step further, the void comes closer to the edge

Burn the bridges down, all the streets led us the wrong way

Following down the road to perdition, what a lonely place

With shattered beleifs and hearts in hands

We’re searching for reasons, ways beyond these ruins

With arms recently raised and gathering wounds

Now we demand our tribute for all these broken dreams

The silence of winter is a deafening noise to my ears

These nights drag unendingly and shadows grow longer

I can’t understand this agony, what is it for?

When will I at last find my autumn asylum?

Deze stad is een niemandsland en ik sta in het midden

Zit nog steeds ergens tussen gisteravond en verontrustende dromen in

Verdwaald in afgesloten kamers, voelen deze muren aan als een kist

Van het ene op het andere moment worden de dromen mijn leven

Stille tikken blijven van beneden naar boven kruipen

We zijn voor altijd verdwaald in Dystopia, maar wat maakt het uit?

Al deze beladen woorden die ik nooit tegen je zou kunnen zeggen

Zijn nu weg met de jaren, maar op de een of andere manier mis ik je

Breek de muren af, ze zullen je vangen in de rogge

Een stap verder, de leegte komt dichter bij de rand

Brand de bruggen plat, alle straten leidden ons de verkeerde kant op

Volg de weg naar de ondergang, wat een eenzame plek

Met verbrijzelde overtuigingen en harten in handen

We zoeken naar redenen, manieren die verder gaan dan deze ruïnes

Met onlangs opgeheven armen en wonden opgelopen

Nu eisen we ons eerbetoon voor al deze gebroken dromen

De stilte van de winter is een oorverdovend geluid in mijn oren

Deze nachten slepen eindeloos voort en schaduwen worden langer

Ik kan deze pijn niet begrijpen, waar is het voor?

Wanneer vind ik eindelijk mijn herfstopvang?