The Graves We've Dug - Harakiri for the Sky

It happened in December

In the days when things get sad for no reason

Strangers share a drink called loneliness

And this city turns into the coldest place

Then I keep you in mind from time to time

I resist to scream your name out loud

I’m sorry I gave you everything I had

Without making sure you ever desired it

People get tired of being sad, being pushed aside

And then they leave

Even though they promised they would not

And it’s not as if I did not try

But somewhere between being who you needed

And being who I should become

I became a stranger to us both

Teach your heart how to cherish the people around you

Before they depart

You know they surely will

If not by a choice, death steals them away

And you’ll have the remains of your life

To dwell in regrets

'Cause the gallows won’t disappear

And for sure the graves won’t fill

And for sure the graves won’t fill

This is the death of our youths

The requiem to our dreams

Almost thirty summers passed

And dropped down on me like fallen leaves

No, we didn’t even ask for happiness, just a little less pain

Now we sing and drink besides the graves we’ve dug

Perhaps one day we will meet again

Two stars colliding for another time

Recognizing the pieces of ourselves

We left behind in each other’s heart

So search for me in the pitch black night

When the stars hide behind the clouds

And my heart longs for you

Whatever you do, search for me

Steal my heart in autumn

Where I fall in love by time

We roam the fields together

Counting stars and fighting sleep

No, I’m not feeling better yet

It seems I just got used to the words

'Cause the gallows won’t disappear

And for sure the graves won’t ever fill

This was the death of our youths

This was the requiem to our dreams

Almost thirty summers passed

And dropped down on me like fallen leaves

No, we didn’t even ask for happiness, no, just a little less pain

This is where we sing and drink besides the graves we’ve dug

Besides the graves we’ve dug

Het gebeurde in december

In de dagen dat dingen zonder reden treurig worden

Vreemden delen een drankje dat eenzaamheid heet

En deze stad verandert in de koudste plek

Dan denk ik af en toe aan je

Ik verzet me tegen je naam hardop te schreeuwen

Het spijt me dat ik je alles heb gegeven wat ik had

Zonder er zeker van te zijn dat je het ooit hebt gewild

Mensen worden het beu om verdrietig te zijn, aan de kant geschoven te worden

En dan gaan ze weg

Ook al beloofden ze dat ze dat niet zouden doen

En het is niet alsof ik het niet geprobeerd heb

Maar ergens tussen zijn wie je nodig had

En zijn wie ik zou moeten worden

Ik werd een vreemde voor ons allebei

Leer je hart hoe je de mensen om je heen kunt koesteren

Voordat ze vertrekken

Je weet dat ze dat zeker zullen doen

Als het niet door een keuze is, steelt de dood ze weg

En je hebt de overblijfselen van je leven

Om spijt te hebben

Omdat de galg niet zal verdwijnen

En de graven zullen zeker niet vullen

En de graven zullen zeker niet vullen

Dit is de dood van onze jongeren

Het requiem op onze dromen

Bijna dertig zomers gingen voorbij

En viel op me neer als gevallen bladeren

Nee, we hebben niet eens om geluk gevraagd, alleen een beetje minder pijn

Nu zingen en drinken we naast de graven die we hebben gegraven

Misschien zullen we elkaar ooit weer ontmoeten

Twee sterren die voor een andere keer botsen

De stukjes van onszelf herkennen

We lieten in elkaars hart achter

Dus zoek naar mij in de pikdonkere nacht

Wanneer de sterren zich achter de wolken verbergen

En mijn hart verlangt naar jou

Wat je ook doet, zoek naar mij

Steel mijn hart in de herfst

Waar ik verliefd op word

We zwerven samen door de velden

Sterren tellen en vechten tegen slaap

Nee, ik voel me nog niet beter

Het lijkt erop dat ik net aan de woorden gewend ben geraakt

Omdat de galg niet zal verdwijnen

En de graven zullen zeker nooit vol raken

Dit was de dood van onze jongeren

Dit was het requiem op onze dromen

Bijna dertig zomers gingen voorbij

En viel op me neer als gevallen bladeren

Nee, we hebben niet eens om geluk gevraagd, nee, alleen een beetje minder pijn

Dit is waar we zingen en drinken naast de graven die we hebben gegraven

Naast de graven die we hebben gegraven