I, Pallbearer - Harakiri for the Sky

The view outside my window changed a lot since I was a child

Like all the years we buried, vanishing forever

Cause also grief is just love with no place to go

Like all the years we buried, this place is death

There’s a thing you should know about me

I am and have always been this deeply sad man

So, I am both, laughing and crying at the same time

And still trying to discover how that could be

I’m pretty sure growing old will kill me

Slowly, but steadily, in two different ways

As I’m still the one with the saddest smile

I hate being bipolar, it’s fucking awesome

The firstborn died by his own hands

My oldest friend found a rope that bore

And I know I’ll definitely also not die

By staring out in the pouring rain

Nobody ever tells you that emptiness weighs most

When there’s a void inside that can’t be filled

Cause it’s not a single stab wound that kills me

It’s a thousand paper cuts on every single day

The heart dies a slow death

And all our dreams dash fast

But I wonder if you changed your minds

The moment you knew you’d die

And I’m totally aware that my pain

Is nothing when compared to yours

But cleaning out your apartment

Was way harder than your funeral

One more psychosis then I am also finally done

Cause the more I sleep, the less I dream

And then at night I drink and clean my gun

It’s me who should be dead, not you

Het uitzicht buiten mijn raam is erg veranderd sinds ik een kind was

Zoals alle jaren die we hebben begraven, voor altijd verdwijnend

Want ook verdriet is gewoon liefde zonder plek om naartoe te gaan

Zoals alle jaren die we hebben begraven, is deze plek de dood

Er is iets dat je over mij moet weten

Ik ben en ben altijd deze diep trieste man geweest

Dus ik ben allebei, lachen en huilen tegelijk

En probeer nog steeds te ontdekken hoe dat zou kunnen

Ik ben er vrij zeker van dat oud worden me zal doden

Langzaam maar gestaag, op twee verschillende manieren

Omdat ik nog steeds degene ben met de droevigste glimlach

Ik haat het om bipolair te zijn, het is verdomd geweldig

De eerstgeborene stierf door zijn eigen handen

Mijn oudste vriend vond een touw dat doorboorde

En ik weet dat ik ook zeker niet dood ga

Door naar buiten te staren in de stromende regen

Niemand vertelt je ooit dat leegte het zwaarst weegt

Wanneer er een leegte is die niet kan worden opgevuld

Omdat het niet een enkele steekwond is die me doodt

Het zijn duizend papiersnijdingen per dag

Het hart sterft een langzame dood

En al onze dromen vervliegen snel

Maar ik vraag me af of je van gedachten bent veranderd

Het moment dat je wist dat je zou sterven

En ik ben me er volledig van bewust dat mijn pijn

Is niets vergeleken met de jouwe?

Maar je appartement opruimen

Was veel moeilijker dan je begrafenis

Nog één psychose en dan ben ik ook eindelijk klaar

Want hoe meer ik slaap, hoe minder ik droom

En dan 's avonds drink ik en maak ik mijn pistool schoon

Ik ben het die dood zou moeten zijn, niet jij