The Traces We Leave - Harakiri for the Sky

I can’t remember why I left my hometown

And why I moved to this city, that got me stranded by the tide

I wonder who I was those days and who I’m going to be

But to secure peace is still the best way to prepare for war

This world made me an alcoholic

This world makes me wanna die in my sleep

This world made me a junkie, dyed-in-the-wool

This world made me a razor-eater, a homeless fool

No Man is an Island, entire of itself

Every man is a piece of the continent, a part of the main

I am involved in mankind, and so are you

Cause we are both part of this vast and moribund clutter

And therefore never send to know for whom the bell tolls

'Cause it tolls for you and me, it tolls for you and me

It tolls for you, for you and me

I didn’t believe you, as you once compared love to flames

But I guess you were right, 'cause both leave nothing but ashes

For me, love was never tied to conditions

In the end I loved you but I chose darkness

I chose darkness

I chose darkness

My dear I lost you, as this city lost me

We lost our shelter, we even lost the sea

Day after day keeps elapsing, some day we’ll call it years

I’m on my own now but every stranger looks like you

The traces we leave are vague, but they still catch sight

Sadly, I’m still lost in this city where I shouldn’t be at all

It’s hard to wake up from a nightmare

When you’re not even asleep

But this world breaks everyone

And afterwards some are strong at the broken places

Ik weet niet meer waarom ik mijn geboorteplaats verliet

En waarom ik naar deze stad verhuisde, waardoor ik vast kwam te zitten door het tij

Ik vraag me af wie ik destijds was en wie ik zal zijn

Maar vrede veiligstellen is nog steeds de beste manier om je voor te bereiden op oorlog

Deze wereld maakte van mij een alcoholist

Deze wereld zorgt ervoor dat ik wil sterven in mijn slaap

Deze wereld maakte van mij een junkie, door de wol geverfd

Deze wereld maakte van mij een scheermeseter, een dakloze dwaas

Geen mens is een eiland, geheel op zichzelf

Elke man is een stukje van het continent, een deel van het hoofd

Ik ben betrokken bij de mensheid, en jij ook

Omdat we allebei deel uitmaken van deze enorme en stervende rommel

En stuur daarom nooit om te weten voor wie de bel luidt

Want het is voor jou en mij, het is voor jou en mij

Het is zijn tol voor jou, voor jou en mij

Ik geloofde je niet, zoals je ooit liefde met vlammen vergeleek

Maar ik denk dat je gelijk had, want beide laten niets dan as achter

Voor mij was liefde nooit gebonden aan voorwaarden

Uiteindelijk hield ik van je, maar ik koos voor duisternis

Ik koos voor duisternis

Ik koos voor duisternis

Mijn liefste, ik ben jou kwijt, zoals deze stad mij verloor

We verloren onze schuilplaats, we verloren zelfs de zee

Dag na dag verstrijkt, op een dag zullen we het jaren noemen

Ik ben nu alleen, maar elke vreemdeling lijkt op jou

De sporen die we achterlaten zijn vaag, maar ze vallen nog steeds op

Helaas ben ik nog steeds verdwaald in deze stad waar ik helemaal niet zou moeten zijn

Het is moeilijk om wakker te worden uit een nachtmerrie

Als je niet eens slaapt

Maar deze wereld breekt iedereen

En daarna zijn sommigen sterk op de gebroken plaatsen