Noctambule - Aldebert

Quand le ciel est trop bleu, vide et pur

Ils attendent les mille constellations

Se retrouvent par hasard, sous l'œil de la nuit

La lune les regarde échanger leurs passions

Les cœurs s’ouvrent et les langues se délient

Ils profitent à grands coups de sourires

Du bonheur qu’ils n’ont pas encore goûté

Qu’ils ont su jusque-là retenir

Bloquer les aiguilles

Du compte à rebours

Freiner l’hémorragie

Du temps qui cours

Vivre la nuit

Dormir le jour

Vivre la vie

Au jour le jour

Ils se prélassent, se ramassent et s’enlacent

Les yeux brillants de se savoir aimés

Là où ils ont encore un peu la place

Dans la fièvre d’une vie, décadente et décalée

De bières, de cernes, de tanières en tavernes

Ils blanchissent leurs nuits de refrains

Quand le courroux de la ville s’apaise

Ils comptent leurs chances d’atteindre le matin

Bloquer les aiguilles

Du compte à rebours

Freiner l’hémorragie

Du temps qui cours

Vivre la nuit

Dormir le jour

Vivre la vie

Au jour le jour

Puisque leur corps les rappelle au sommeil

Ils s’arrachent en silence aux clameurs invaincues

À repousser le jour refusant de le croire

Ils s’effondrent en vain, mais savent qu’ils ont vécu

Bloquer les aiguilles

Du compte à rebours

Freiner l’hémorragie

Du temps qui cours

Vivre la nuit

Dormir le jour

Vivre la vie

Au jour le jour

Als de lucht te blauw, leeg en puur is

Ze wachten op de duizend sterrenbeelden

Ontmoet bij toeval, onder het oog van de nacht

De maan ziet hoe ze hun passies uitwisselen

Harten gaan open en tongen gaan los

Ze genieten van een grote glimlach

Geluk hebben ze nog niet geproefd

Dat ze zich tot nu toe hebben kunnen inhouden

Blok naalden

Aftellen

Stop het bloeden

van de tijd die loopt

Leef de nacht

overdag slapen

Leef het leven

Dag voor dag

Ze loungen, scheppen en knuffelen

Ogen stralend wetende dat ze geliefd zijn

Waar ze nog wat ruimte hebben

In de koorts van een leven, decadent en eigenzinnig

Van bieren tot ringen, van holen tot tavernes

Ze maken hun nachten witter met refreinen

Wanneer de toorn van de stad wegebt

Ze tellen hun kansen om de ochtend te bereiken

Blok naalden

Aftellen

Stop het bloeden

van de tijd die loopt

Leef de nacht

overdag slapen

Leef het leven

Dag voor dag

Omdat hun lichaam hen eraan herinnert om te slapen

Ze scheuren zich in stilte los van het onoverwinnelijke geschreeuw

De dag verdringen en weigeren het te geloven

Ze brokkelen tevergeefs af, maar weten dat ze geleefd hebben

Blok naalden

Aftellen

Stop het bloeden

van de tijd die loopt

Leef de nacht

overdag slapen

Leef het leven

Dag voor dag