Mathilde - Aldebert

Versatile à défaut d'être honnête

Souvent devant, toujours en tête

Les quelques mots qu’elle manie bien

Ont un p’tit air de déjà rien

Mathilde… Mathilde…

Convaincue que tout l’monde l’aime

Elle juge et condamne tout c’qui traîne

Elle sait se jouer de ses fantômes

Tenir le monde entre ses paumes

Mathilde… Mathilde…

Mathilde a les yeux qui flottent

Accrochée au bar

Ce soir elle ouvre enfin la porte…

On la rêve tous différente

Mais elle connaît son personnage

Qu’elle guide de manière élégante

Entre deux verres au passage

Faut-il qu’elle boive pour penser vrai

Quelques verres de mauvais vin?

Faut-il qu’elle boive pour qu’on la voit

Se révéler enfin?

Mais tu parles trop…

T’en fais toujours trop…

Mathilde…

Pour toujours être dans le vent

Elle applaudit tous les courants

Se la jouer, paraître, peu importe

Pourvu que l’on sonne à sa porte

Mathilde… Mathilde…

Lui faire jouer son dernier atout

Pour faire tomber enfin le masque

Lui montrer qu’montrer n’est pas tout

Que ce soit elle un peu qui casque

Mathilde… Mathilde…

Mathilde a les yeux qui flottent

Accrochée au bar

Ce soir elle ouvre enfin la porte…

On la rêve tous différente

Mais elle connaît son personnage

Qu’elle guide de manière élégante

Entre deux verres au passage

Mais tu parles trop…

T’en fais toujours trop…

Mathilde…

Atteinte de parisiannisme aigu

Elle déambule selon les courbes

Que dessine l'élite reconnue

À finalité ridicule

Mais quelque chose m’attire en elle

Lorsqu’elle se laisse enfin rêver

À des choses non formatées

S’envoler avec à tire d’ailes

Faut-il qu’elle boive pour penser vrai

Quelques verres de mauvais vin?

Faut-il qu’elle boive pour qu’on la voit

Se révéler enfin?

Mais tu parles trop…

T’en fais toujours trop…

Mathilde…

Oh, allez !

Veelzijdig, zo niet eerlijk

Vaak voorop, altijd aan de leiding

De paar woorden waar ze goed mee omgaat

Heb een beetje lucht van al niets

Mathilde... Mathilde...

Overtuigd dat iedereen van haar houdt

Ze oordeelt en veroordeelt alles wat sleept

Ze weet hoe ze met haar geesten moet spelen

Houd de wereld tussen zijn handpalmen

Mathilde... Mathilde...

Mathilde's ogen zweven

Aan de bar hangen

Vanavond opent ze eindelijk de deur...

We dromen het allemaal anders

Maar ze kent haar karakter

Moge ze elegant leiden

Tussen twee drankjes onderweg

Moet ze drinken om waar te denken?

Een paar glazen slechte wijn?

Moet ze drinken om gezien te worden?

Om zich eindelijk te openbaren?

Maar je praat te veel...

Je doet altijd teveel...

Mathilde…

Om altijd in de wind te zijn

Ze juicht alle stromingen toe

Speel het, pronk ermee, wat dan ook

Zolang iemand op zijn deur klopt

Mathilde... Mathilde...

Laat hem zijn laatste troef spelen

Om eindelijk het masker te laten vallen

Laat hem zien dat laten zien niet alles is

Laat haar een beetje helm

Mathilde... Mathilde...

Mathilde's ogen zweven

Aan de bar hangen

Vanavond opent ze eindelijk de deur...

We dromen het allemaal anders

Maar ze kent haar karakter

Moge ze elegant leiden

Tussen twee drankjes onderweg

Maar je praat te veel...

Je doet altijd teveel...

Mathilde…

Acuut Parisianisme

Ze loopt langs de bochten

Wat trekt de erkende elite?

Met belachelijke bedoeling

Maar iets trekt me naar haar toe

Als ze zichzelf eindelijk laat dromen

Naar ongeformatteerde dingen

Vlieg weg met vleugels

Moet ze drinken om waar te denken?

Een paar glazen slechte wijn?

Moet ze drinken om gezien te worden?

Om zich eindelijk te openbaren?

Maar je praat te veel...

Je doet altijd teveel...

Mathilde…

Kom op!