La Norme Et La Marge - Aldebert

Sur la photo massicotée façon «P'tit Lu»

Y’a tes deux arrières grands-parents bustes tendus

Comment c'était dans le monde sépia?

Comment c'était la vie avant?

La vie en noir et blanc?

En maîtrise d’histoire de l’art depuis bientôt trois ans

Tu te demandes si tu vas pas laisser tomber, plaquer maintenant

Tes études, ton T2, ton uniforme Mac Donald

Partir un an ou deux ou plus, t’as des adresses au Sénégal

Mettre les formes, prendre le large

Elle veut vivre l'énorme et l’extra large

Glisser de la norme à la marge

Qu’est-ce qui te retient ici, c’est vrai tu dis tout l’temps

Qu’il faut faire vite, qu’il est déjà vingt-cimq printemps

Que tes copines sont toutes casées, cocoonisées par l’habitude

Qu’elles font la gueule

Qu’elles sont plus tristes qu’un restau tout seul

Je n’aime rien tant que ces heures où tu t'énerves

En montrant du menton ceux qui avalent les idées tout rond

Toi tu ne mâches pas tes mots et c’est comme ça qu’on t’aime

Quand tu dis les sourcils en V:

«On a pas l’temps d’attendre, d’aller fertiliser les chrysanthèmes!»

Alors toute disposition à l’ennui s’envole

Quand elle rêve d’excès, de démesure et de sensations folles

Se font la malle les lapins, les râteaux, les grippes et les rentrées

Les mois de novembre, les lundis, les découverts et les trains ratés

Mettre les formes, prendre le large

Elle veut vivre l'énorme et l’extra large

Glisser de la norme à la marge

Op de foto bijgesneden "P'tit Lu" stijl

Daar zijn je twee overgrootouders met strakke borsten

Hoe was het in de sepiawereld?

Hoe was het leven vroeger?

Het leven in zwart-wit?

Bijna drie jaar master kunstgeschiedenis

Vraag je je af of je het gaat laten gaan, stop nu

Je studie, je T2, je Mac Donald-uniform

Als u een jaar of twee of langer vertrekt, heeft u adressen in Senegal

Vormgeven, opstijgen

Ze wil het enorme en het extra grote leven

Van de norm naar de marge glijden

Wat houdt je hier, het is waar dat je de hele tijd zegt

Dat we snel moeten handelen, dat het al vijfentwintig lente is

Dat je vriendinnen allemaal blut zijn, omhuld door gewoonte

Ze maken de mond

Dat ze droeviger zijn dan een restaurant alleen

Ik hou van niets zo veel als die uren dat je boos wordt

Knikken van degenen die ideeën heel slikken

Je neemt geen blad voor de mond en zo houden we van je

Als je V-vormige wenkbrauwen zegt:

"We hebben geen tijd om te wachten, om de chrysanten te gaan bemesten!"

Dus elke neiging tot verveling vliegt weg

Wanneer ze droomt van overdaad, overdaad en gekke sensaties

De konijnen, de harken, de griep en de re-entry's zijn weg

November, maandagen, rood staan ​​en gemiste treinen

Vormgeven, opstijgen

Ze wil het enorme en het extra grote leven

Van de norm naar de marge glijden