La lettre - Aldebert

On s’est perdu tout doucement

T’avais tes potes et moi mon clan

Les sentiments en centimes

Consomméles fruits et les fleurs

Perdu l’appétit du bonheur

Nos estimes qui s’abîment

Décide qui de nous deux restera

Lucide, de l’eau dans les yeux je tremble àtout va

Des cimes jusqu’aux racines, tu restes là

Pantomime

Deux pantins anonymes

Combien de fois le tour du problème

L’amour est enfant de bohème

Quelques impressions légitimes

Et quand bien même on se figure

Que le temps malmène, défigure

Surtout ne rien laisser paraître en vitrine

Décide qui de nous deux restera

Lucide, de l’eau dans les yeux je tremble àtout va

Des cimes jusqu’aux racines, tu restes là

Magnanimes

Deux voisins unanimes

Tout ce qu’on ne voulait pas

Nous appelle àpetits pas

J’aimerais qu’on se raconte sans avoir bu

Revivre le conte de fées du début

Que nos songes se subliment

Décide qui de nous deux comblera

Le vide, de l’eau sur le feu, je franchis le pas

Et signe du bout des doigts, Reste avec moi

We zijn langzaam verdwaald

Jij had je homies en ik had mijn clan

Gevoelens in centen

Verbruikt fruit en bloemen

Verloren eetlust voor geluk

Ons aanzien dat beschadigd is

Beslis wie van ons blijft

Lucide, water in mijn ogen, ik beef de hele tijd

Van de toppen tot de wortels, je blijft daar

Pantomime

Twee anonieme poppen

Hoe vaak rond het probleem?

Liefde is een bohemien kind

Enkele legitieme indrukken

En zelfs als we ons voorstellen

Die tijd misbruiken, misvormen

Laat vooral niets in het venster verschijnen

Beslis wie van ons blijft

Lucide, water in mijn ogen, ik beef de hele tijd

Van de toppen tot de wortels, je blijft daar

grootmoedig

Twee unanieme buren

Alles wat we niet wilden

bel ons langzaam

Ik zou het elkaar willen vertellen zonder dronken te zijn geweest

Herbeleef het sprookje vanaf het begin

Laat onze dromen sublimeren

Beslis wie van ons zal vullen

Leegte, water in vuur en vlam, ik waag de sprong

En zwaai met je vingertoppen, Blijf bij mij