Des Ménagements - Aldebert

C’est au petit matin que tes amis costauds

Débarquent avec entrain, me tapant dans le dos.

Sur les conseils de ton magazine féminin,

T’as décidéde faire un peu le point.

Bouquins, CDs, couverts écrits sur les cartons,

Ton petit univers ficeléau scotch marron.

T’as longement réfléchis, t’es vraiment sûre de toi:

Un de nous deux est de trop dans ce petit F3.

Dans notre rue, l’estafette de ton père,

En double file, le cul qui touche par terre.

J’essuie les plaintes des copains àchaque étage:

«Est-ce que c’est encore loin?

««C'est au dernier, courage!

"

Je te ménage, bon grés mal gré.

Tu emménages qui l’aurait cru?

Ils amménagent le vide gagné.

Elle déménage n’en parlont plus.

Après 19 cafés et un kilo de croissants,

J’ai plus les mains très sûres, ça glisse évidemment.

Pour le vase de Chine, cadeau de beau-papa

Je l’ai pas fait exprès mais tu n’me croiras pas.

Tout ces objets jusqu’ici mitoyens,

Se disputent le fait d'être miens d'être tiens.

Vas-y prend la télé, je m’en servirai pas,

Par contre je te préviens le chat il reste là.

Je te ménage, bon grés mal gré.

Tu emménages qui l’aurait cru?

Ils amménagent le vide gagné.

Elle déménage n’en parlont plus.

J’nous vois il y a cinq ans

Comme si c'était hier,

La visite des parents

J’entend encore ta mère:

«Ah dis donc c’est grand, drolement lumineux.

Y a meme une cheminée.

Marche pas mais c’est chaleureux».

Et làc'est la chambre d’ami

Au cas ou un heureux événement

Viendrait bousculer votre vie

Va falloir y penser maintenant

Je t’imagine le soir dans ta piaule de gamine,

Appeler tes copines comme on va àconfesse.

Une tasse de camomille, du vernis, une lime,

Un carton sur les genoux, un autre sous les fesses.

Je te ménage, bon grés mal gré.

Tu emménages qui l’aurait cru?

Ils amménagent le vide gagné.

Elle déménage n’en parlont plus.

Elle déménage n’en parlont plus.

Elle déménage ne pleure plus.

(Merci àAnaïne pour cettes paroles)

Het is in de vroege ochtend dat je stevige vrienden

Vrolijk aankomen en me op de schouder kloppen.

Op advies van uw vrouwenblad,

Je hebt besloten om de balans op te maken.

Boeken, cd's, bestek geschreven op de dozen,

Jouw kleine wereld van bruine scotch string.

Je hebt lang nagedacht, je bent echt zeker van jezelf:

Een van ons is te veel in deze kleine F3.

In onze straat, de koerier van je vader,

In dubbele rij, kont de grond raken.

Ik luister naar klachten van mijn vrienden op elke verdieping:

“Is het nog ver?

""Het is eindelijk zover, moed!

"

Ik spaar je, willy-nilly.

Je gaat er intrekken, wie had dat gedacht?

Ze regelen de verworven leegte.

Ze gaat verhuizen, praat er niet meer over.

Na 19 koffies en een kilo croissants,

Ik heb niet langer erg veilige handen, het glijdt duidelijk uit.

Voor de vaas uit China, stiefvader cadeau

Ik deed het niet met opzet, maar je zult me ​​niet geloven.

Al deze objecten die tot nu toe aangrenzend waren,

Ruzie maken over dat van mij zijn de jouwe zijn.

Ga je gang, neem de tv, ik zal hem niet gebruiken,

Aan de andere kant waarschuw ik je de kat dat hij daar blijft.

Ik spaar je, willy-nilly.

Je gaat er intrekken, wie had dat gedacht?

Ze regelen de verworven leegte.

Ze gaat verhuizen, praat er niet meer over.

Ik zie ons vijf jaar geleden

Alsof het gisteren was,

Bezoek van ouders

Ik hoor je moeder nog:

"Ah zeg het is groot, grappig helder.

Er is zelfs een open haard.

Werkt niet, maar het is warm."

En daar is de logeerkamer

In het geval van een gelukkige gebeurtenis

Zou komen en je leven opschudden

Moet er nu over nadenken

Ik stel me je voor 's avonds in het kussen van je kind,

Je vriendinnen bellen als we gaan biechten.

Een kopje kamille, nagellak, een limoen,

Een karton op de knieën, een ander onder de billen.

Ik spaar je, willy-nilly.

Je gaat er intrekken, wie had dat gedacht?

Ze regelen de verworven leegte.

Ze gaat verhuizen, praat er niet meer over.

Ze gaat verhuizen, praat er niet meer over.

Ze beweegt, ze huilt niet meer.

(Met dank aan Anaïne voor deze teksten)