Сто Женщин - Вероника Долина

Сто женщин, сто младенцев есть во мне.

Оригинальное такое свойство

Родне моей внушает беспокойство —

Хотя какая разница родне?

Сто душ в душе ношу — что за житье —

Чтоб все они во мне перемежались,

Но все в какой-то миг перемешались

И приняли обличие мое.

Пока я беспокоюсь и шучу,

Все сто детей затеяли пятнашки,

А женщина гадает на ромашке,

И все выходит так, как я хочу.

Теперь мой тихий дом — не дом, а храм,

Звучит моя молитвенная строчка,

Но женщина по кличке Одиночка

Живет в моей душе, как свежий шрам.

Мужчина, нелюдим и нелюбим,

Теперь к тебе заходит слишком редко,

А ты лепечешь: ``Что же делать, детка,

Ведь он, ненавидим, необходим.'

Да будет жизнь твоя чистым-чиста

За то, что ты транжирила сначала,

Да будет все теперь, как ты мечтала,

И пусть тебя минует пустота.

Сто женщин, сто детей, но жизнь идет,

И вот что каждый день меня тревожит —

Боюсь, что жизнь число еще умножит,

Утроит или в степень возведет.

Но как я тяжесть вынесу сию,

Ах, как я жизнь свою сложу тем паче?

Вон у Дюймовочки родился Мальчик-с-Пальчик,

Оберегайте, люди, их семью.

Honderd vrouwen, honderd baby's zijn in mij.

De oorspronkelijke eigenschap

Mijn familieleden wekken angst op -

Maar wat is het verschil familieleden?

Ik draag honderd zielen in mijn ziel - wat voor leven -

Zodat ze zich allemaal in mij verspreidden,

Maar alles liep even door elkaar

En ze namen mijn vorm aan.

Terwijl ik me zorgen maak en grapjes maak

Alle honderd kinderen begonnen met taggen,

En een vrouw gokt op een kamille,

En alles gaat zoals ik wil.

Nu is mijn stille huis geen huis, maar een tempel,

Mijn gebedsrij klinkt

Maar een vrouw genaamd Single

Leeft in mijn ziel als een nieuw litteken.

Man, ongezellig en onbemind,

Nu kom je te zelden,

En jij brabbelt: ``Wat te doen, schat,

Hij, wij haten het, is tenslotte nodig.'

Moge je leven puur, puur zijn

Voor het feit dat je eerst verkwanselde,

Ja, alles zal nu zijn, zoals je gedroomd hebt,

En laat de leegte aan je voorbij gaan.

Honderd vrouwen, honderd kinderen, maar het leven gaat door,

En dat is wat me elke dag zorgen baart -

Ik ben bang dat het leven het aantal zal vermenigvuldigen,

Verdrievoudig of verhoog tot een macht.

Maar hoe kan ik deze last dragen,

O, hoe zal ik mijn leven des te meer afleggen?

Daar werd Thumbelina geboren als jongen-met-duim,

Bescherm, mensen, hun familie.