И вот уже вхожу в такую реку - Вероника Долина

И вот уже вхожу в такую реку,

Что самый дальний берег омывает,

Где человек прощает человеку

Любую боль, которая бывает.

Пускай река всему меня научит,

Пока плыву по этой самой глади,

Где человека человек не мучит,

Не может мучить человека ради.

Хотя б коснуться берега такого,

Который мог покуда только сниться,

Где человек не мучает другого,

А только сам трепещет и казнится.

И ни челна, ни утлого ковчега,

Волна речная берег предвещает,

Где человек прощает человека,

Где человека человек прощает.

En nu ga ik zo'n rivier in,

Dat de verste kust spoelt

Waar een man een man vergeeft

Ik hou van elke pijn die komt.

Laat de rivier me alles leren

Terwijl ik op dit oppervlak drijf,

Waar een persoon een persoon niet kwelt,

Het kan een persoon niet kwellen omwille van het.

Om tenminste zo'n kust aan te raken,

Wie kon tot nu toe alleen maar dromen,

Waar een persoon een ander niet kwelt,

Maar hijzelf beeft en wordt geëxecuteerd.

En noch de boot, noch de breekbare ark,

De golf van de rivieroever voorspelt

Waar een man een man vergeeft

Waar een persoon een persoon vergeeft.