The Ring From Your Hand - Paul Heaton

When that builder cups his hand to other builder’s ear

It doesn’t happen often: maybe once or twice a year

That compliment from you, my precious dear

Would creep up unexpectedly, then disappear

First time we caught each other’s eye was at the bottle bank

Dropping off three times the amount our partners knew we drank

When did that bottle of plonk turn into walking plank?

When did that Chenin blanc turn to blank?

We took the shine out the sun, blew the clouds out the sky

Took the wind and the rain and the frost

Just inches below us, the river runs dry

And the love that once took us across

The kiss we exchanged that built us a bridge

Has sunk to its knees in the sand

The petals and sticks we dropped from the ridge

Have gone with the ring from your hand

Where’s the passion when we’re both stood in our socks?

When did Marvin’s «Get It On» get put back in the box?

When did being daring begin to shock?

When did wearing miniskirts turn into wearing our frocks?

Who’s the brains in this relationship?

We’re both in red kagoules

How could life be quite so dull with so many golden rules?

Who’s the brains in this relationship when we’re both in red kagoules?

We went and cracked the safe, but lost the jewels

We took the shine out the sun, blew the clouds out the sky

Took the wind and the rain and the frost

Just inches below us, the river runs dry

And the love that once took us across

The kiss we exchanged that built us a bridge

Has sunk to its knees in the sand

The petals and sticks we dropped from the ridge

Have gone with the ring from your hand

Now I look out the window from the end of the bed

And the moon shines so clearly above

Looking down at my children and patting their heads

Whisper, «God luck sure looks after love»

But moonlight through keyhole, starlight through crack

Is all the light we’ll likely see

And till death I depart, or your mummy comes back

No person casts shadow on me

We took the shine out the sun, blew the clouds out the sky

Took the wind and the rain and the frost

Just inches below us, the river runs dry

And the love that once took us across

The kiss we exchanged that built us a bridge

Has sunk to its knees in the sand

The petals and sticks we dropped from the ridge

Have gone with the ring from your hand

Wanneer die bouwer zijn hand tegen het oor van een andere bouwer legt

Het komt niet vaak voor: misschien een of twee keer per jaar

Dat compliment van jou, mijn schattige schat

Zou onverwacht omhoog kruipen en dan verdwijnen

De eerste keer dat we elkaar opmerkten was bij de glasbak

Drie keer zoveel afgeven als onze partners wisten dat we dronken

Wanneer veranderde die fles plonk in wandelplank?

Wanneer veranderde die Chenin blanc in blanco?

We hebben de zon uit de zon gehaald, de wolken uit de lucht geblazen

Nam de wind en de regen en de vorst

Slechts enkele centimeters onder ons, de rivier droogt op

En de liefde die ons ooit naar de overkant bracht

De kus die we wisselden die ons een brug bouwde

Is op zijn knieën in het zand gezonken

De bloembladen en stokken die we van de bergkam lieten vallen

Ben weggegaan met de ring uit je hand

Waar is de passie als we allebei op onze sokken staan?

Wanneer is Marvin's "Get It On" weer in de doos gestopt?

Wanneer begon durven te schokken?

Wanneer veranderde het dragen van minirokken in het dragen van onze jurken?

Wie zijn het brein in deze relatie?

We zitten allebei in rode kagoules

Hoe kan het leven zo saai zijn met zoveel gouden regels?

Wie zijn het brein in deze relatie als we allebei in rode kagoules zitten?

We gingen en kraakten de kluis, maar verloren de juwelen

We hebben de zon uit de zon gehaald, de wolken uit de lucht geblazen

Nam de wind en de regen en de vorst

Slechts enkele centimeters onder ons, de rivier droogt op

En de liefde die ons ooit naar de overkant bracht

De kus die we wisselden die ons een brug bouwde

Is op zijn knieën in het zand gezonken

De bloembladen en stokken die we van de bergkam lieten vallen

Ben weggegaan met de ring uit je hand

Nu kijk ik uit het raam vanaf het voeteneinde van het bed

En de maan schijnt zo duidelijk erboven

Op mijn kinderen neerkijken en op hun hoofd aaien

Fluister, "God geluk zorgt zeker voor de liefde"

Maar maanlicht door sleutelgat, sterrenlicht door spleet

Is al het licht dat we waarschijnlijk zullen zien?

En tot de dood vertrek ik, of je mama komt terug

Niemand werpt een schaduw op mij

We hebben de zon uit de zon gehaald, de wolken uit de lucht geblazen

Nam de wind en de regen en de vorst

Slechts enkele centimeters onder ons, de rivier droogt op

En de liefde die ons ooit naar de overkant bracht

De kus die we wisselden die ons een brug bouwde

Is op zijn knieën in het zand gezonken

De bloembladen en stokken die we van de bergkam lieten vallen

Ben weggegaan met de ring uit je hand