viES - Imen es

Octobre 53: la naissance de leur père, Africain et fier, le Maroc s’ra sa terre

Aimé de ses frères et sœurs, il savait comment faire, il connait pas la peur,

sur sa main, y a son cœur

Février 57: naissance de leur mère, Africaine et fière, le Maroc s’ra sa terre

C’est l’aînée de ses frères et d’sœurs, elle savait comment faire,

sur ses mains, y a son cœur, oh

Quand ils s’rencontrent, c’est le coup d’foudre, sur la même route,

y a aucun doute

Mais le père doit faire sa vie, à vingt ans, il va en France, la mère sait bien

que c’est lui

Elle va pas laisser sa chance, oh, nan, il revient pour elle

Au final, ils s’marient, le père revient au bled, 1975: la naissance de

Mohammed

C’est leur premier enfant, c’est l’aîné d’la famille, il grandit à Meknès pour

l’début de sa vie

En 77, ils reviennent tous en France, de l’Afrique à l’Europe pour provoquer la

chance

À trois dans un studio vers Porte de la Chapelle, ils trouvent direct un taff,

pas l’temps de faire le beau, ni faire la belle

13 octobre 1978: le jour de la naissance de leur sœur Ouafa

Ça y est, la famille s’agrandit, maintenant, ils sont plus trois,

ils vivent à quatre sous le même toit

Le père prend l’métro tous les jours pour l’aéroport, malgré tout,

c’est pas facile mais c’est un homme fort

La maman éduque ses deux enfants, en 79: direction Sevran

La perle de la famille vient de venir au monde: I.L.H.A.M, Ilham c’est son

prénom

Ta voix les berce tous, hein, dès ton plus jeune âge, tes yeux, tes gestes,

quelle grâce quand tu parles

Novembre 83: le chouchou d’la famille est entré dans la piste face à leur

frère Adil

Un vrai hyperactif, on n’oublie pas tes gros écarts, surprotégé par la daronne,

t'étais vraiment pénard

Le quatrième enfant, troisième homme de la famille, fouteur de merde, au moins,

on r’connaissait son gabarit

Y en a pas deux comme lui, toujours pointé du doigt, toujours pris la main dans

l’sac, on en conclut les fois

23 novembre 90: encore une fille, le père et la mère donnent naissance à une

nouvelle vie

Dès ses premiers pas, on voit sa bonté, on parle que d’sa beauté,

ça s’ra la plus protectrice

À c’moment, c’est la plus jeune mais on s’en fait pas, j’ai oublié d’vous dire

son p’tit prénom, c’est Fedoua

C’est que l’début d’l’histoire de leur famille, ils s’doutent de rien,

personne connaît l’avenir

En 90: sa mère était r’tombée enceinte, au bout du neuvième mois, ça y est,

elle a r’donné la vie

Elle a des contractions mais cette fois-ci, c’est pas une feinte,

ils savent que c’est un p’tit garçon qui va s’appeler Amine

J’aimerais tout vous raconter mais ça fait trop de peine, tout c’que j’ai à

dire, c’est qu’la mère n’oubliera pas cette scène

C’est le premier mais pas le dernier drame, Amine est mort, emmené suite à une

erreur médicale

8 août 99: la famille au complet, y avait tellement de monde, impossible à

compter

En direct de Meknès, la bonne ambiance du bled, le mariage de Ouafa,

c'était un jour de fête

La fierté des parents, fallait voir leurs sourires, c'était la première union

d’un de leurs enfants

Les plus belles tenues, ça sentait le bonheur, un moment de joie qui va finir

en pleurs

Mauvaise nouvelle, on va leur dire qu’un jeune a fait un accident

Les têtes se crispent, ouais, les yeux se baissent, la peur s’installe:

on sent le stress

Fils aîné Mohammed avait fait un aller-r'tour pour faire passer l’temps avec sa

moto

Mais c’est l’accident et il décède aux urgences, mauvais souvenir de ce jour,

pas d’photos

Dix mois plus tard, en juin 2000: leur fille Ilhem relativise, elle rentre du

taff puis ressort direct pour faire une course

Elle prend la route, c’est l’accident: elle les quitte à vingt ans

Le père de famille est resté fort jusqu'à la fin d’sa vie, toujours dans le

partage avec un grand sourire

C'était l’genre d’homme qui s’donnait pas en spectacle, toujours là pour les

autres, tout simplement: un homme respectable

Avoir une grande famille était son seul souhait, il verra certains d’ses p’tits

enfants avant d’s’essouffler

Mars 2011: ses enfants et sa femme lui disent au revoir, paix à son âme

Na, na, na, na, na, na, na

Na, na, na, na, na, na, na

Na, na, na, na, na, na, na

8 août 2000: Ouafa retrouve le sourire, un an après l’décès d’son frère,

du mariage: mauvais souvenirs

Naissance de son premier fils, elle lui donnera son prénom donc il s’appelle

Mohammed, Moha, c’est son surnom

29 janvier 2004: naissance de son fils Zak, 23 juillet 2009: naissance de son

fils Driss

23 septembre 2010: sa première fille toute hnina, protégée par ses frères,

son prénom, c’est Delhia

Le frère Adil après son mariage a deux enfants, Momo et Sabri sont leurs prénoms

En hommage à sa grande sœur Fedoua, en octobre 2016: elle a une fille,

elle l’appellera Ilhem

J’ai raconté l’histoire de mon père, de ma mère, de mes frères et d’mes sœurs,

j’vous dit tout c’que j’ai sur le cœur

Mon frère Mohammed qu’j’avais, un an après l’lycée, t'étais le premier fils et

j’suis la dernière fille

Mon frère Amine v’nait au monde, aussitôt parti, j’espère que t’as ta place

très haut au paradis

Ma sœur Ilhem, j’t’ai vu avant ton accident, t’es jamais revenue,

j’t’ai attendu pendant deux nuits

Papa, j’t’aime plus que tout, tu m’aimais encore plus, j’te l’rendrais jamais

assez et j’me sens injuste

Mama, t’es la plus forte, t’as tout assumé, t’es mon modèle, mon exemple pour

tout résumer

Ma sœur Fedoua, ma sœur Ouafa et mon frère Adil, c’est vous mes piliers,

c’est vous qui m’faites tenir

Mes neveux Mohammed et Zak, vous êtes comme mes frères, on est si complices,

vous et moi, c’est la paire

Mes neveux Momo, Driss et Sabri, j’vais vous montrer la vie, vous êtes mes fils

Mes nièces Delhia et Ilhem, vous êtes mes p’tites vies, c’est vous ma relève

Tu vois dans mes yeux, tout c’que j’ai vécu, j’suis essoufflée depuis le début

Maintenant qu’je chante, j’suis la voix d’la famille, ma team ES,

je vous raconte nos vies

Tu vois dans mes yeux tout c’que j’ai vécu, j’suis essoufflée depuis le début

Maintenant qu’je chante, j’suis la voix d’la famille, ma team ES,

je vous raconte nos vies

Une pensée à mon oncle Mustapha, ma tante Fouzia, mon grand-père Boa,

mon arrière-grand-mère Henna

Une pensée à tous les êtres chers qui sont partis trop tôt, c’est nos vies

53 oktober: de geboorte van hun vader, Afrikaans en trots, Marokko wordt zijn land

Geliefd bij zijn broers en zussen, hij wist hoe hij het moest doen, hij kende geen angst,

op zijn hand is zijn hart

57 februari: geboorte van hun moeder, Afrikaans en trots, Marokko wordt haar land

Ze is de oudste van haar broers en zussen, ze wist hoe het moest,

op haar handen is haar hart, oh

Als ze elkaar ontmoeten, is het liefde op het eerste gezicht, op dezelfde weg,

er is geen twijfel

Maar de vader moet de kost verdienen, op zijn twintigste gaat hij naar Frankrijk, de moeder weet het goed

dat hij het is

Ze zal geen risico nemen, oh nee, hij komt terug voor haar

Uiteindelijk trouwen ze, komt de vader weer thuis, 1975: de geboorte van

Mohammed

Hij is hun eerste kind, hij is de oudste in het gezin, hij groeide op in Meknes om

het begin van zijn leven

In 77 keerden ze allemaal terug naar Frankrijk, van Afrika naar Europa om de

kans

Op driejarige leeftijd in een studio in de buurt van Porte de la Chapelle, vinden ze een baan,

geen tijd om er mooi uit te zien, noch om er mooi uit te zien

13 oktober 1978: de dag dat hun zus Ouafa werd geboren

Dat is het, de familie groeit, nu zijn ze meer drie,

ze wonen vier onder hetzelfde dak

De vader neemt ondanks alles elke dag de metro naar het vliegveld,

het is niet gemakkelijk, maar hij is een sterke man

De moeder voedt haar twee kinderen op, in 79: richting Sevran

De parel van de familie is zojuist geboren: I.L.H.A.M, Ilham is his

Voornaam

Je stem rockt ze allemaal, eh, van jongs af aan, je ogen, je gebaren,

wat een genade als je spreekt

83 november: de lieveling van de familie betrad de baan voor hun

broer adil

Een echte hyperactieve, we vergeten je grote gaten niet, overbeschermd door de daronne,

je was echt eigenwijs

Het vierde kind, derde man in het gezin, klootzak tenminste,

we herkenden zijn maat

Er zijn er geen twee zoals hij, altijd met de vinger wijzend, altijd de handen ineen

de tas, we sluiten de tijden af

23 november 90: nog een dochter, vader en moeder bevallen van een

nieuw leven

Vanaf haar eerste stappen zien we haar vriendelijkheid, we praten alleen over haar schoonheid,

het zal het meest beschermend zijn

Op dit moment is ze de jongste, maar we maken ons geen zorgen, ik ben vergeten je te vertellen

zijn voornaam is Fedoua

Het is nog maar het begin van hun familiegeschiedenis, ze vermoeden niets,

niemand kent de toekomst

In 90: zijn moeder was weer zwanger, aan het einde van de negende maand, dat was het,

ze gaf het leven terug

Ze heeft weeën, maar deze keer is het geen nep,

ze weten dat het een kleine jongen is die Amine gaat heten

Ik zou je alles willen vertellen, maar het is teveel moeite, het enige wat ik moet doen

om te zeggen is dat de moeder deze scène niet zal vergeten

Dit is de eerste maar niet de laatste tragedie, Amine is dood, genomen na een...

medische fout

8 augustus 99: de hele familie, er waren zoveel mensen, onmogelijk om

graaf

Live vanuit Meknes, de goede sfeer van Bled, Ouafa's bruiloft,

het was een feestdag

De trots van de ouders, moesten hun glimlach zien, het was de eerste vakbond

van een van hun kinderen

De mooiste outfits, het rook naar geluk, een moment van vreugde dat voorbij gaat

in tranen

Slecht nieuws, we gaan ze vertellen dat een kind een ongeluk heeft gehad

Hoofden trillen, ja, ogen vallen, angst slaat toe:

we voelen de stress

Oudste zoon Mohammed was heen en weer gekomen om de tijd door te brengen met zijn

motor

Maar het is het ongeluk en hij sterft op de eerste hulp, slechte herinnering aan die dag,

geen foto's

Tien maanden later, in juni 2000: hun dochter Ilhem relativeert, ze komt terug uit...

taff richt dan de lente om een ​​race te maken

Ze gaat de weg op, het is een ongeluk: ze verlaat ze op twintig

De vader van het gezin bleef tot het einde van zijn leven sterk, altijd in de

deel met een grote glimlach

Hij was het soort man dat geen show opvoerde, er altijd voor de

anderen, gewoon: een respectabele man

Het hebben van een groot gezin was zijn enige wens, hij zal enkele van zijn kleintjes zien

kinderen voordat ze opraken

Maart 2011: zijn kinderen en zijn vrouw nemen afscheid van hem, rust zijn ziel

Na, na, na, na, na, na, na

Na, na, na, na, na, na, na

Na, na, na, na, na, na, na

8 augustus 2000: Ouafa lacht weer, een jaar na de dood van zijn broer,

huwelijk: slechte herinneringen

Geboorte van haar eerste zoon, ze zal hem haar voornaam geven, dus zijn naam is

Mohammed, Moha, dat is zijn bijnaam

29 januari 2004: geboorte van zijn zoon Zak, 23 juli 2009: geboorte van zijn

zoon Driss

23 september 2010: zijn eerste dochter allemaal hnina, beschermd door haar broers,

haar voornaam is Delhia

Broeder Adil heeft na zijn huwelijk twee kinderen, Momo en Sabri zijn hun voornamen

Als eerbetoon aan haar grote zus Fedoua, in oktober 2016: ze heeft een dochter,

ze zal hem Ilhem noemen

Ik vertelde het verhaal van mijn vader, mijn moeder, mijn broers en mijn zussen,

Ik vertel je alles wat op mijn hart is

Mijn broer Mohammed die ik had, een jaar na de middelbare school, jij was de eerste zoon en

Ik ben het laatste meisje

Mijn broer Amine werd geboren, zodra hij wegging, hoop ik dat je je plaats hebt

hoog in de hemel

Mijn zus Ilhem, ik zag je voor je ongeluk, je kwam nooit meer terug,

Ik heb twee nachten op je gewacht

Pap, ik hou meer van je dan van wat dan ook, je hield nog meer van mij, ik zou het je nooit teruggeven

genoeg en ik voel me oneerlijk

Mama, je bent de sterkste, je hebt alles aangenomen, je bent mijn model, mijn voorbeeld voor

vat het allemaal samen

Mijn zus Fedoua, mijn zus Ouafa en mijn broer Adil, jullie zijn mijn pijlers,

jij bent het die me laat vasthouden

Mijn neven Mohammed en Zak, jullie zijn als mijn broers, we zijn zo medeplichtig,

jij en ik zijn het paar

Mijn neven Momo, Driss en Sabri, ik zal je het leven laten zien, jullie zijn mijn zonen

Mijn nichtjes Delhia en Ilhem, jullie zijn mijn kleine levens, jullie zijn mijn opvolger

Je ziet in mijn ogen, alles wat ik heb meegemaakt, ik ben vanaf het begin buiten adem geweest

Nu ik zing, ben ik de stem van de familie, mijn ES-team,

Ik vertel je over ons leven

Je ziet in mijn ogen alles wat ik heb meegemaakt, ik ben vanaf het begin buiten adem geweest

Nu ik zing, ben ik de stem van de familie, mijn ES-team,

Ik vertel je over ons leven

Een gedachte aan mijn oom Mustapha, mijn tante Fouzia, mijn grootvader Boa,

mijn overgrootmoeder Henna

Een gedachte aan alle dierbaren die te vroeg zijn vertrokken, het is ons leven