Олененок - Евгений Клячкин

Ну, что ты, олешек, ну, миленький, что ты?

Лиловый зрачок настороженно жив,

И на отражениях крошечных сосен

Твое отраженье пугливо дрожит.

Дрожат упираясь высокие ножки,

А нежные ноздри вбирают меня,

Не надо бояться, не надо, хороший,

Все это когда-то придется принять.

Придется поверить, безумно рискуя,

И в руки, которые могут дарить,

И в губы, которые только целуют,

А страх и желание не разделить.

Что делать, малыш, мы похожи немного:

Я тоже дикарь, непривычный к рукам,

Мне тоже себя, донеся до порога,

Последнего шага не сделать никак.

Пам…

И, словно решив, — «если хочет — пусть губит»,

Как будто в полете над темной водой,

Он вытянул тело и влажные губы

Покорно легли на сухую ладонь.

Nou, wat ben je, Oleshek, nou, schat, wat ben je?

De lila pupil leeft alert,

En op de reflecties van kleine dennen

Je spiegelbeeld trilt angstig.

Bevende rustende hoge benen,

En tedere neusgaten nemen me op,

Het is niet nodig om bang te zijn, het is niet nodig, goed,

Dit alles zal op een gegeven moment moeten worden geaccepteerd.

Ik zal moeten geloven, waanzinnig riskant,

En in handen die kunnen geven,

En met lippen die alleen kussen,

En angst en verlangen kunnen niet gescheiden worden.

Wat te doen, schat, we lijken een beetje op elkaar:

Ik ben ook een wilde, niet gewend aan handen,

Ik ook, mezelf, tot de drempel brengend,

Er is geen manier om de laatste stap te zetten.

Mem…

En, alsof hij besluit - "als hij wil - laat hem vernietigen",

Als vliegend over donker water,

Hij strekte zijn lichaam en natte lippen uit

Ze gingen plichtsgetrouw op een droge handpalm liggen.