Ванечка - Екатерина Яшникова

Берега зеленые, широкая река

Ох, перейти ее непросто.

Ходит-бродит Ванечка, идёт издалека

Ой да из лютых девяностых

Где не ступит – осыпи, да топи на пути,

И чёрным дымом лес окутан

Ищет Ваня мостик, чтобы речку перейти,

Да блудит, будто бес попутал...

Кличет сына блудного седеющая мать,

Напрасно свои силы тратит:

Убежал Ванюша в дальний город воевать,

Да не воротится дитятя.

Кости на обочине покроются снежком –

Так вот тебе и саван белый

Коли жизнь над головой завяжется мешком –

Лежи и ничего не делай.

Побежала из-под крана мёртвая вода,

А говорят, была живая.

Дёргает за ниточки весёлый тамада,

Юродивые рты сшивает.

Дружное молчание да сытое враньё

Концы в воде, всплывут не скоро

За забором Ваню распинает вороньё

А мы ж поплачем у забора.

Сколько плеч отчаянных раскраивала плеть –

Кукушкина страна большая.

Очень, братцы, хочется в России умереть,

Вот оттогой не уезжаю.

Бьётся сердцем Родина, да рвётся из меня,

Собрали братцы свой багаж, но

Мне в раю без Родины не выдержать и дня,

А с нею – и в аду не страшно.

На крыльце останутся сапожник и портной –

Уйдёт крылечко с молотка.

Говорят, что Ванечка воскреснет в выходной,

Да только непонятно как...

De oevers zijn groen, de brede rivier

Oh, het is niet gemakkelijk om over te steken.

Vanechka loopt en dwaalt, loopt van ver

Oh ja, uit de felle jaren negentig

Waar je geen voet zet - puin, maar onderweg verdrinkt,

En het bos is gehuld in zwarte rook

Vanya zoekt een brug om de rivier over te steken,

Ja, hij ontucht, alsof de duivel heeft verleid...

De grijzende moeder roept naar de zoon van de verloren zoon:

Verspilt zijn energie tevergeefs:

Vanyusha vluchtte naar een verre stad om te vechten,

Laat het kind niet terugkeren.

De botten langs de weg zullen bedekt zijn met sneeuw -

Dus hier is een witte lijkwade voor jou

Als het leven boven je hoofd in een zak is gebonden -

Ga liggen en doe niets.

Er kwam dood water uit de kraan

En ze zeggen dat ze nog leefde.

Een vrolijke toastmeester trekt aan de touwtjes,

Steken dwaze monden.

Vriendelijke stilte en weldoorvoede leugens

Eindigt in het water, zal niet snel boven komen

Achter het hek wordt Vanya gekruisigd door een kraai

En we zullen huilen bij het hek.

Hoeveel wanhopige schouders werden er door de zweep gesneden -

Het land van Kukushkin is groot.

Heel, broeders, ik wil sterven in Rusland,

Daarom ga ik niet weg.

Het Moederland klopt met zijn hart, maar het breekt uit me,

De broers haalden hun bagage op, maar

Ik kan niet eens een dag in het paradijs zonder een moederland,

En met haar - en in de hel is het niet eng.

Een schoenmaker en een kleermaker blijven op de veranda -

De veranda zal van de hamer gaan.

Ze zeggen dat Vanechka zal opstaan ​​op de vrije dag,

Ja, maar ik weet niet hoe...