Белая птица - Екатерина Яшникова, Uma2rman

Вечером встал — горькая скука.

Выпил конфету — рад.

Помню, ходил с мамой за руку

Маленьким в детский сад.

Плёлся за ней, дёргал за пальцы,

Помню наощупь путь.

Мам, можно мне не просыпаться,

Можно поспать чуть-чуть?

Можно ли...

На потолке тени повисли —

Ветер листву трясёт.

Душат меня страшные мысли

Капля ещё и всё.

Спал на боку, в детстве не верил,

Что приглянусь волкам.

Детство прошло, волк у постели,

Что же мне делать, мам?

Светлая память кружит

Белая птица в окне

Белое облако жизнь

Вдаль уплывает по не...

Будет ещё потеплей

Будет полегче и мне

Вот бы увидеть скорей

Белую птицу в окне.

Тонкая нить, как кинолента

Связывает людей

Только бы быть, быть этим кем-то

В этом условном где.

Только бы стать нужным кому-то

Кем-то хотя бы стать.

Тянутся дни, мчатся минуты

Мимо меня опять.

Мимо ме...

Нянчит траву доброе солнце,

Всякой былинке луч.

Раз я живу, мне остаётся

Ждать его из-за туч.

Выйдет оно, пообещает

Светлое впереди.

Словно шепнёт: «хватит печали.

Птица уже летит».

Светлая память кружит

Белая птица в окне

Белое облако жизнь

Вдаль уплывает по не...

Будет ещё потеплей

Будет полегче и мне

Вот бы увидеть скорей

Белую птицу в окне.

'S Avonds opgestaan ​​- bittere verveling.

Ik dronk snoep - ik ben blij.

Ik herinner me dat ik met mijn moeder aan de hand liep

Weinig tot de kleuterschool.

Ik volgde haar, trok aan haar vingers,

Ik herinner me de weg.

Mam, mag ik niet wakker worden,

Kan ik wat slapen?

Is dit mogelijk...

Schaduwen hingen aan het plafond

De wind schudt de bladeren.

Vreselijke gedachten verstikken me

Een druppel en al.

Ik sliep op mijn zij, als kind geloofde ik niet

Wat zal wolven aanspreken.

De kindertijd is voorbij, de wolf is bij het bed,

Wat moet ik doen, mam?

Een heldere herinnering cirkelt rond

witte vogel in het raam

witte wolk leven

Drijft weg langs niet ...

Het wordt nog warmer

Het zal makkelijker voor mij zijn

Ik wou dat ik het snel kon zien

Witte vogel in het venster.

Dunne draad als een film

Verbindt mensen

Gewoon om te zijn, om die iemand te zijn

In deze voorwaardelijke waar.

Gewoon om door iemand nodig te zijn

Word tenminste iemand.

Dagen gaan voorbij, minuten gaan voorbij

Ben me weer voorbij.

Voorbij mij...

De goede zon voedt het gras,

Elk grassprietje is een straal.

Sinds ik leef, blijft het voor mij

Wacht op hem van achter de wolken.

Het zal uitkomen, beloof het

Licht vooruit.

Alsof hij fluistert: “genoeg verdriet.

De vogel vliegt al.

Een heldere herinnering cirkelt rond

witte vogel in het raam

witte wolk leven

Drijft weg langs niet ...

Het wordt nog warmer

Het zal makkelijker voor mij zijn

Ik wou dat ik het snel kon zien

Witte vogel in het venster.