Это возможно - Екатерина Яшникова

Всё начиналось с простого аккорда Am…

Всё начиналось с простого аккорда Am.

Аккорд Am мне доставил немало проблем.

Звук был ужасен, пальцы ныли, и шептался народ:

«Всё это ненадолго, она бросит через год».

Но вот прошло два года, затем три, четыре и пять,

А я всё так же продолжаю на гитаре играть.

И не затем, чтоб доказать им, мол, «Недолго?

Нате!»,

А потому что песням тесно на листах тетради.

И мне хотелось вышивать на сердцах людей

Узоры света ните-нотами своих идей.

И постепенно разгораясь от куплета к куплету,

Хотя бы на канделу светлее сделать всю планету.

Да, звучит амбициозно и запальчиво,

Но я помню, сколько лет мной на мечту потрачено.

Начерно – в диктофон, начали – микрофону плачу

Оттого, что не надеюсь на удачу.

Путь к успеху один, и он, увы, не нов:

Чтобы достичь вершины, нужно начинать с основ.

Ступени нот и слов, искусство – ремесло,

Иди вперёд вопреки и всему назло!

Пусть кто-то говорит, что ты слаб и бездарен,

Не слушай и играй на любимой гитаре.

Для новой высоты нужно время и силы.

Твой звук станет самым красивым.

Дорога впереди – вызов горному склону.

Ты больше не один – за тобой миллионы.

Пусть кто-то говорит: «До мечты не дойдёшь!»,

Но я верю, что это возможно,

Это возможно.

Четырнадцатый год.

Себя ещё не зная толком,

Сняла на конкурс кавер, дома сидя перед ёлкой.

В кадре мешал новогодний шар золотой,

Не выиграла ни шиша, канал завела зато –

Зря, что ли завела?

Держите пару моих песен.

И вдруг канал внезапно стал кому-то интересен.

Пять, восемь, десять подписчиков – вот это да!

Держите ещё пару, дамы и господа.

Ай-яй-яй, я про Кастанеду выложила трек –

И на канале стало плюс сто сорок человек.

«Где концерты, Катя?

Видео нам не хватит!»

Ну и дела, как мне ответить и что сказать им?

Два года поисков звучания и музыкантов,

Два года критики, что нет ни слуха, ни таланта.

И после песни про кошек я решила: довольно.

Я остаюсь одна.

Я выступаю сольно.

Путь к успеху тернист, много ям на пути,

И чтобы не упасть, хотя бы для себя свети.

Пусть пока ты один, но где-то за углом

Тебя ждут те, кому от музыки твоей светло.

Четыре следующих года я гнала вперёд,

А под ногами был то ад, то вода, то лёд.

Как дерево корой, я обрастала опытом,

Что дал мне силы петь о том, что раньше было шёпотом.

Что потом?

Звук оброс железом, стал звучать богато,

За что спасибо следует сказать моим ребятам.

Как и всем тем, что со мной играли когда-то.

Что впереди – Пикник «Афиши»?

«Дикая мята»?

До главной цели не хватает едва-едва.

Я как в «Морском бою» корабль ставлю на «М2».

Парусник вырастет, станет большим линкором,

И доплывёт до каждого из вас.

Надеюсь, скоро.

Но сколько б не было побед, главная награда –

Люди, что поверили в меня и до сих пор рядом.

Моя главная сила и большая радость –

Люди, что поверили в меня и до сих пор рядом.

Путь к успеху ведёт, когда успешен шаг,

Когда ты видишь цель и волю сжимаешь в кулак,

Когда есть деньги, удача, а в руках – стяг.

Но если рядом друзья – ты дойдёшь и так.

Het begon allemaal met een eenvoudig Am-akkoord...

Het begon allemaal met een eenvoudig Am-akkoord.

Het Am-akkoord gaf me veel problemen.

Het geluid was verschrikkelijk, de vingers deden pijn en de mensen fluisterden:

"Dit alles is niet voor lang, ze zal over een jaar stoppen."

Maar er gingen twee jaar voorbij, toen drie, vier en vijf,

En ik speel nog steeds gitaar.

En niet om hun te bewijzen, zeggen ze: 'Niet voor lang?

Nat!”,

Maar omdat de liedjes propvol op de bladen van een notitieboekje staan.

En ik wilde op de harten van mensen borduren

Patronen van lichte draad-noten van hun ideeën.

En geleidelijk opvlammend van vers tot vers,

Tenminste een candela helderder om de hele planeet te maken.

Ja, het klinkt ambitieus en gepassioneerd,

Maar ik herinner me hoeveel jaar ik aan een droom heb besteed.

Draft - in de recorder, begonnen - huilend naar de microfoon

Want ik hoop niet op geluk.

Er is maar één weg naar succes, en helaas is het niet nieuw:

Om de top te bereiken, moet je bij de basis beginnen.

Stappen van noten en woorden, kunst is een ambacht,

Ga ondanks alles door!

Laat iemand zeggen dat je zwak en middelmatig bent,

Luister niet en speel niet op je favoriete gitaar.

Nieuwe hoogten kosten tijd en moeite.

Je geluid zal het mooist zijn.

De weg die voor ons ligt is een uitdaging voor de berghelling.

Je bent niet langer alleen - er staan ​​miljoenen achter je.

Laat iemand zeggen: "Je zult je droom niet bereiken!",

Maar ik geloof dat het mogelijk is

Het is mogelijk.

Veertiende jaar.

Ik weet het zelf nog niet echt

Ik schoot een dekmantel voor de wedstrijd, thuis zittend voor de kerstboom.

In het frame kwam een ​​gouden nieuwjaarsbal tussen,

Niets gewonnen, maar het kanaal gestart...

Tevergeefs, ben je eraan begonnen?

Bewaar een paar van mijn liedjes.

En plotseling werd het kanaal plotseling interessant voor iemand.

Vijf, acht, tien abonnees - wauw!

Houd er nog een paar, dames en heren.

Ay-yai-yai, ik heb een nummer gepost over Castaneda -

En het kanaal werd plus honderdveertig mensen.

'Waar zijn de concerten, Katya?

Video is niet genoeg voor ons!

Goh, hoe moet ik reageren en wat moet ik ze vertellen?

Twee jaar zoeken naar geluiden en muzikanten,

Twee jaar kritiek dat er noch gehoor noch talent is.

En na het liedje over katten besloot ik: genoeg.

Ik blijf alleen.

Ik treed solo op.

Het pad naar succes is netelig, er zijn veel gaten op de weg,

En om niet te vallen, schitter in ieder geval voor jezelf.

Laat terwijl je alleen bent, maar ergens om de hoek

Degenen die licht zijn van je muziek wachten op je.

De volgende vier jaar reed ik vooruit,

En onder hun voeten was de hel, toen water, toen ijs.

Als een boomschors ben ik overwoekerd met ervaring,

Dat gaf me de kracht om te zingen over wat vroeger een fluistering was.

Wat dan?

Het geluid was overgroeid met ijzer, begon rijk te klinken,

Waarvoor ik mijn jongens moet bedanken.

Zoals al degenen die ooit met mij speelden.

Wat staat ons te wachten - Afisha Picnic?

"Wilde Munt"?

Het hoofddoel is nauwelijks genoeg.

Net als in "Sea Battle" zette ik het schip op "M2".

De zeilboot zal opgroeien, een groot slagschip worden,

En zwem naar ieder van jullie.

Ik hoop snel.

Maar hoeveel overwinningen ook, de belangrijkste beloning -

Mensen die in mij geloofden en er nog steeds zijn.

Mijn grootste kracht en grote vreugde -

Mensen die in mij geloofden en er nog steeds zijn.

Het pad naar succes leidt wanneer de stap succesvol is,

Als je het doel ziet en je wil tot een vuist balt,

Als er geld is, veel geluk en in handen - een spandoek.

Maar als er vrienden in de buurt zijn, bereik je die toch.