В тишине - Екатерина Яшникова

В тишине зарождается самое сильное чувство.

Как жемчужина в теле моллюска.

Как новое солнце.

Как крапива, которой руками боишься коснуться,

А крапива не жжётся.

Я бегу по аллеям

Печального образа рыцарем.

Мои губы алеют

Как маленький флаг революции.

В городах провода и деревья захвачены птицами.

Эти птицы смеются.

Надо мною смеются и правильно делают.

Только

Им не сделать больнее тому, что скрываю под кожей.

В моём чувстве не будет ни цели, ни такта, ни толка.

Тем оно и дороже.

In stilte wordt het sterkste gevoel geboren.

Als een parel in het lichaam van een schelpdier.

Als een nieuwe zon

Als een brandnetel die je niet durft aan te raken met je handen,

En de brandnetel prikt niet.

Ik ren door de steegjes

Het trieste beeld van een ridder.

Mijn lippen zijn rood

Als een kleine revolutievlag.

In steden worden draden en bomen gevangen door vogels.

Deze vogels lachen.

Ze zouden om me moeten lachen en het juiste moeten doen.

Enkel en alleen

Ze kunnen geen kwaad doen wat ik onder mijn huid verberg.

In mijn gevoel zal er geen doel, geen tact, geen zin zijn.

Hoe duurder het is.