В этой пустоте - Екатерина Яшникова

Холодный свет внезапно больно ударяет по глазам.

Всё расплывается, и мне пора назад.

Я улыбаюсь, потому что так и надо, надо...

Есть одна минута среди вечной мерзлоты.

Поймать бы миг, когда в ней будем я и ты,

И пусть гербарием стоит на книжной полке, только...

Время всё расставит по углам, и нам

Не хватит места в этой пустоте, у стен

Останутся лишь наши имена, а нас

Сведут, как с платья пятна от вина.

Иначе...

Не могло бы быть, а если б было, то

Я бы руки прятала в твоё пальто,

Я бы не спешила вниз по этажам,

Мне не надо было б уезжать...

Дверь в прихожей всхлипывала, значит

Мой уход довёл её до плача.

Дверь в прихожей всхлипывала, значит

Мой уход довёл её...

Зелёный свет.

Пора идти, а мне не хочется идти.

Ещё немного постоять на полпути.

Ещё немного оттянуть конец маршрута.

Пусть в зелёных стенах нет ни света, ни огня,

И там на финише приветствуют меня,

Но в сердце тянется прощальная минута, будто...

Время всё расставит по углам, и нам

Не хватит места в этой пустоте, у стен

Останутся лишь наши имена, а нас

Сведут, как с платья пятна от вина.

Иначе...

Не могло бы быть, а если б было, то

Я бы руки прятала в твоё пальто,

Я бы не спешила вниз по этажам,

Мне не надо было б уезжать...

Дверь в прихожей всхлипывала, значит

Мой уход довёл её до плача.

Дверь в прихожей всхлипывала, значит

Мой уход довёл её.

Koud licht doet plotseling pijn aan de ogen.

Alles is wazig, en het is tijd voor mij om terug te gaan.

Ik glimlach omdat het nodig is, het is nodig ...

Er is één minuut tussen de permafrost.

Om het moment te vangen waarop ik en jij erin zullen zijn,

En laat het herbarium op de boekenplank staan, alleen...

De tijd zal alles in de hoeken zetten, en wij

Niet genoeg ruimte in deze leegte, tegen de muren

Alleen onze namen blijven, en wij

Ze verwijderen wijnvlekken uit een jurk.

Anders...

Het kan niet zo zijn, maar als het zo was, dan?

Ik zou mijn handen in je jas verbergen

Ik zou niet over de vloer rennen

Ik had niet weg moeten gaan...

De deur in de gang snikte, dus

Mijn vertrek bracht haar tot tranen.

De deur in de gang snikte, dus

Mijn vertrek bracht haar...

Groen licht.

Het is tijd om te gaan, maar ik wil niet gaan.

Nog even om halverwege te staan.

Nog even om het einde van de route te vertragen.

Laat er geen licht of vuur zijn in de groene muren,

En daar begroeten ze me bij de finish,

Maar een afscheidsminuut strekt zich uit in mijn hart, alsof...

De tijd zal alles in de hoeken zetten, en wij

Niet genoeg ruimte in deze leegte, tegen de muren

Alleen onze namen blijven, en wij

Ze verwijderen wijnvlekken uit een jurk.

Anders...

Het kan niet zo zijn, maar als het zo was, dan?

Ik zou mijn handen in je jas verbergen

Ik zou niet over de vloer rennen

Ik had niet weg moeten gaan...

De deur in de gang snikte, dus

Mijn vertrek bracht haar tot tranen.

De deur in de gang snikte, dus

Mijn vertrek bracht haar.