Кино - Екатерина Яшникова

Ничему не верь, моя хорошая.

Это спецэффекты и монтаж.

Не залечит раненное прошлое

То, чему названия не дашь.

Ничего не ждёт тебя за кадрами,

Кто бы эти кадры ни творил.

Ночью по бульвару ходят парами

Страхи с одиночеством твоим.

И болит, болит, болит немыслимо

Чёрная массивная внутри.

И горит, горит пустыми письмами

Твой почтовый ящик у двери.

Правда.

Как и то, что в этом месяце

Смех притворен, плач на слёзы скуп.

Каждый раз, сбегая вниз по лестнице,

Ты рыдаешь уголками губ.

Потому не верь, моя хорошая,

Чтобы вздох не превратился в крик,

Чтобы чувств бессмысленное крошево

Не вспороло лезвием язык.

Ничего не станется, не сбудется,

Уходить, как водится, пора.

Ночь, фонарь, аптека – ждут на улице.

Видишь, дали титры на экран.

Vertrouw niets, lieverd.

Dit zijn speciale effecten en bewerking.

Zal het gewonde verleden niet genezen

Iets dat je niet kunt benoemen.

Achter de schermen wacht je niets

Wie deze foto's heeft gemaakt.

's Nachts lopen ze in paren over de boulevard

Angsten met je eenzaamheid.

En het doet pijn, het doet pijn, het doet ondenkbaar pijn

Zwart massief van binnen.

En het brandt, het brandt met lege letters

Je brievenbus staat voor de deur.

Waarheid.

Zoals wat is deze maand

Lachen is geveinsd, huilen om tranen is gierig.

Elke keer als ik de trap af ren

Je snikt in de hoeken van je lippen.

Geloof daarom niet, mijn liefste,

Zodat de zucht niet verandert in een kreet,

Naar zinloze kruimelige gevoelens

Het mes heeft de tong niet doorgesneden.

Er zal niets gebeuren, er zal niets uitkomen

Zoals gewoonlijk is het tijd om te vertrekken.

Nacht, lantaarn, apotheek - wachten op straat.

Zie je, ze gaven credits aan het scherm.