Змей - Wolf Rahm

Знаете ли вы, господа, – за сотню миль от нас

Живет очень страшная и злая змея!

Звать ее Горынычем, многие силачи

Пытались одолеть ее, но все зря!

Радуйтесь, люди, вот и нашелся тот, кто

Змеюку победит!

Меч мой наточен, стрелы сверкают сталью,

Словно стена мой щит!

Боже, храни меня

От дьявольского огня!

Друг, собирай всех вместь!

Будем мы пить и есть,

Закатим праздник в мою честь!

Держись, змея!

Подходит к завершенью жизнь твоя!

Я клянусь своей ногой – я возвращусь домой

Со змеиной головой!

Эх, друзья, давай,

Дверь мне отворяй да на дорожку наливай!

Поскакал в далекие края я!

Выпей за меня да лихом не поминай!

Выжженное поле, безжизненная земля…

Смерть покорила себе здешние края!

Где-то далеко дом родной ждет меня домой,

Где-то впереди тот, кто отнял мой покой!

Вот я вижу пик, заостренный, как стрела,

Вот я слышу крики сожженных заживо дотла…

Побежал вперед я, оставил позади коня,

Вдруг увидел змея, а змей увидел меня!

Сквозь холодный пот, почуяв жар огня,

В последний миг вдруг осознал всю серьезность я!

Бросившись в сторону, схватил я лук и стрелы,

Но не успел даже сделать прицел –

Мощной волной от огня меня завертело,

Лук свой в руках удержать не сумел!

И в панике я бросился бежать к горе!

Струи огня вокруг меня били все сильней!

Повсюду был горячий дым, щипал глаза,

Но он же от змеиных глаз меня спасал!

И тут же вверх по горе взбежал, а змей меня не видел,

И вскоре оказался на вершине

Высоко, вниз упасть легко… Змей кружил чуть ниже, был недалеко…

Я с криком: «Была, не была», ему на спину прыгнул!

Змей взвился подо мной и завопил истошно!

Яростно сам не свой брыкался суматошно!

Бешено я дышал, вцепившись мертвой хваткой,

Вся моя душа сидела где-то в пятках!

Выдохнув, я достал своей меч из ножен резко, –

Что же, змея, финал подходит нашей пьеске!

Змей закричал опять, предчувствуя кончину!

Я опустил свой меч на шею животине!

Змей полетел к земле

С башкой, висящей на сопле…

Радуйтесь, люди, вот и нашелся тот, кто

Змеюку победил!

Еду домой я, встречайте, как подобает,

Мастера добрых сил!

Но лишь заехал я в село,

Ко мне подбежал наш жрец:

«Ты что натворил, урод?!

Страшный нас ждет конец!»

Толкнул я его: «Не порти, праздник, глупец!»

Нет, не потревожит больше нас змея,

Безголовой ее оставил я!

Вся деревня веселится вновь,

Океанами течет вино!

Но вдруг увидел я

На горизонте языки огня!

Под девичий дикий вой

С двойною головой

Летел к нам змей стрелой!

Weet u, heren, honderd mijl van ons vandaan?

Een zeer enge en kwaadaardige slang leeft!

Noem haar Gorynych, veel sterke mannen

Probeerde haar te verslaan, maar tevergeefs!

Verheug u, mensen, hier is degene die

De slang zal winnen!

Mijn zwaard is geslepen, pijlen schitteren van staal,

Als een muur is mijn schild!

God red mij

Van het duivelsvuur!

Vriend, verzamel iedereen!

We gaan drinken en eten

Laten we het vieren ter ere van mij!

Wacht even, slang!

Je leven komt tot een einde!

Ik zweer het op mijn voet - ik zal naar huis terugkeren

Met een slangenkop!

Oh mijn vrienden, kom op

Open de deur voor mij en giet op het pad!

Ik reed naar verre landen!

Drink voor mij en herinner me niet onstuimig!

Een verschroeid veld, een levenloos land...

De dood heeft deze regio veroverd!

Ergens ver weg wacht mijn dierbare huis op mij thuis,

Ergens verderop is degene die mijn vrede heeft weggenomen!

Hier zie ik een piek, puntig als een pijl,

Hier hoor ik het geschreeuw van degenen die levend op de grond zijn verbrand ...

Ik rende vooruit, liet het paard achter,

Plotseling zag ik een slang, en de slang zag mij!

Door het koude zweet, de hitte van het vuur voelend,

Op het laatste moment realiseerde ik me ineens de zwaartekracht!

Haastend naar de kant, pakte ik een boog en pijlen,

Maar ik had niet eens tijd om te mikken -

Een krachtige golf van vuur wervelde me,

Ik kon mijn boog niet in mijn handen houden!

En in paniek rende ik naar de berg!

De vuurstralen om me heen sloegen steeds harder!

Er was overal hete rook, prikte in mijn ogen,

Maar hij heeft me gered van slangenogen!

En toen rende hij de berg op, maar de slang zag me niet,

En al snel stond hij aan de top

Het is hoog, het is gemakkelijk om naar beneden te vallen ... De vlieger cirkelde iets lager, het was niet ver ...

Ik riep: "Het was, het was niet", ik sprong op zijn rug!

De slang zweefde onder mij en schreeuwde hartverscheurend!

Woedend, niet de zijne, als een gek geschopt!

Ik ademde woedend, met een dodelijke greep,

Heel mijn ziel zat ergens in de hielen!

Uitademend trok ik mijn zwaard scherp uit de schede, -

Nou, slang, het einde past bij ons spel!

De slang schreeuwde opnieuw, anticiperend op de dood!

Ik liet mijn zwaard op de nek van het beest zakken!

De vlieger vloog naar de grond

Met een kop hangend aan een mondstuk...

Verheug u, mensen, hier is degene die

De slang heeft gewonnen!

Ik ga naar huis, ontmoet me zoals het hoort,

Goede meesters!

Maar zodra ik het dorp binnenreed,

Onze priester kwam naar me toe:

"Wat heb je gedaan, gek?!

Er wacht ons een verschrikkelijk einde!

Ik duwde hem: "Verpest de vakantie niet, idioot!"

Nee, de slang zal ons niet meer storen,

Ik liet haar zonder hoofd!

Het hele dorp vermaakt zich weer

Wijn stroomt als oceanen!

Maar plotseling zag ik

Aan de horizon, tongen van vuur!

Onder het wilde gehuil van het meisje

met dubbele kop

Een vlieger vloog op ons af als een pijl!