Старый мельник и ячмень - Wolf Rahm

Обитый бахромой степной,

Подставив зоб реке шипящей,

Яр зелено-золотой

Примкнул плечом к колючей чаще.

И каждый раз, когда сугробы

Сдувает чохом старый жар,

Усталый грунт взрезают всходы,

Чтоб подлый нанести удар по нам.

Из шелухи, из чешуи, из волосатого нутра

Вдруг вылезают мускулистые и злые семена.

Скрипя плодовой оболочкой, в алейроновой броне -

Они сбиваются в порядки и готовятся к невиданной войне.

И сразу жители селений,

Местных сонных деревень, лесных строений,

Видя наступление семян растений,

Чтобы не было растлений и возможных умерщвление,

Сонмы шлют оповещений,

Мол, на нас идет ячмень!

Тут-то, круто вышибая двери,

Ячменю навстречу бородатый мельник

С жерновами и руках из могучих сосен,

Весом каждое центнеров по восемь.

Вот кто спасет родное село,

Кто не боится совсем ничего,

Тот, кто из года в год, как спадает лед,

Удалью своею радует народ.

Дёмин, безумен и черен.

Злобный, аки пень,

Выходит бить ячмень.

Старый Дёмин-мельник

За свою деревню

Бой начнет лихой:

Что б зернам стало жарко.

Кричит гагарка, Скрипят хибарки,

В траве потеет поседевшая овчарка.

«Детей в охапку», - кудахчут бабки;

Потырив тряпки,

В погребах трясутся зябко.

Но интерес свое берет,

И вот сквозь ставни наблюдает весь народ,

Как человек на пыльной улице ведет

Войну на смерть не на живот

И жерновами зерна бьет.

Хотя со лба струится пот,

Он не сдается и орет:

«Так и знайте

Старый мельник Дёмин не боится совсем мускулистых зерен.

Бьется жерновами, загоняет в лес, ровно как его тому обучил отец».

Там во лесу за бугром меж кустов

Древнее вертит ручей колесо.

Тысячу лет оно не кончает петь,

Ячменю скорейшую предрекая смерть.

Дёмин Безумен и черен.

Злобный, аки пень, выходит бить ячмень.

Старый Дёмин-мельник за свою деревню

Бой начнет лихой: Чтоб зернам стало жарко.

И каждый год силач давал зерну решительный отпор –

Но этим летом злобный злак как-то особенно хитер.

Решил застопорить теченье на ручье коварный враг,

Подговорив на саботаж сей сумасбродный

популяцию коряг.

Замолкла мельница тогда: ее не двигает вода.

Беспомощные привода зерну не принесут вреда.

А храбрый мельник истощен и еле машет жерновом.

Ячмень в цимбалы бьет победу -

Старый воин обречен.

Но не знал ячмень, что в древние века

Клан бобров и мельники заключили пакт –

И в минуту Х третий бобровзвод

Дал приказ прогрызть сквозь коряги ход.

Всё, ты, ячмень, получишь сполна!

Смоет врагов завитая волна,

А тех, кто останется на берегу,

Быстро размелет в мучную труху.

Дёмин безумен и черен.

Злобный, аки пень, выходит бить ячмень.

Старый Дёмин-мельник за свою деревню

Бой начнет лихой: чтоб зернам стало жарко.

Omzoomd met steppe,

De struma vervangen door de sissende rivier,

Yar groen-goud

Hij leunde met zijn schouder tegen het stekelige struikgewas.

En elke keer als de sneeuwbanken

Blaast de oude warmte af met een choke,

Vermoeide grond gesneden zaailingen,

Te verachtelijk om ons aan te vallen.

Van de schil, van de schubben, van de harige darm

Plots komen er gespierde en kwaadaardige zaden naar buiten.

Krakende fruitschaal, in aleuronpantser -

Ze dwalen af ​​naar de orde en bereiden zich voor op een ongekende oorlog.

En onmiddellijk de inwoners van de dorpen,

Lokale slaperige dorpjes, bosgebouwen,

Het zien van het begin van plantenzaden,

Zodat er geen corruptie en mogelijke versterving is,

Hosts sturen meldingen,

Zoals, gerst komt op ons af!

Hier, abrupt de deur in trappend,

Gerst naar de bebaarde molenaar

Met molenstenen en handen van machtige dennen,

Met een gewicht van elke cent van acht.

Dat is wie zijn geboortedorp zal redden,

Wie is er helemaal nergens bang voor

Degene die van jaar tot jaar, als het ijs valt,

De mensen zijn blij met hun afstand.

Demin, gek en zwart.

Kwaad, als een stronk,

Het blijkt de gerst te verslaan.

Oude Demin-molenaar

Voor jouw dorp

Het gevecht begint onstuimig:

Zodat de korrels warm worden.

De alk schreeuwt, de hutten kraken,

Een grijsharige herdershond zweet in het gras.

"Kinderen in een armvol", kakelen grootmoeders;

lappen wrijven,

De kelders trillen koud.

Maar de rente eist zijn tol

En alle mensen kijken door de luiken,

Zoals een man op een stoffige straat leidt

Oorlog op leven en dood niet op de maag

En verslaat graan met molenstenen.

Hoewel het zweet van het voorhoofd stroomt,

Hij geeft niet op en roept:

"Dus je weet het"

De oude molenaar Demin is niet bang voor volledig gespierde granen.

Hij slaat met molenstenen, drijft hem het bos in, precies zoals zijn vader hem dat heeft geleerd.”

Daar in het bos achter de heuvel tussen de struiken

De oude stroom draait het wiel.

Al duizend jaar is het niet gestopt met zingen,

Gerst die zo snel mogelijk de dood voorspelt.

Demin Gek en zwart.

Het kwaad komt als een stronk naar buiten om de gerst te verslaan.

Oude Demin de molenaar voor zijn dorp

De strijd zal onstuimig beginnen: om de granen heet te maken.

En elk jaar gaf de sterke man het graan een resolute afwijzing -

Maar deze zomer is het slechte graan op de een of andere manier bijzonder sluw.

De verraderlijke vijand besloot de stroom op de stroom te stoppen,

Na deze extravagante overgehaald te hebben tot sabotage

drijfhout bevolking.

De molen viel toen stil: hij wordt niet door water voortbewogen.

Hulpeloos drijfgraan kan geen kwaad.

En de dappere molenaar is uitgeput en zwaait nauwelijks met zijn molensteen.

Barley verslaat overwinning in cimbalen -

De oude krijger is gedoemd.

Maar gerst wist dat in de oudheid niet

De beverclan en de molenaars sloten een pact -

En in minuut X het derde beverpeloton

Hij gaf het bevel om door het drijfhout te knagen.

Alles, jij, gerst, zal volledig ontvangen!

Een gekrulde golf zal de vijanden wegspoelen,

En degenen die aan de kust blijven,

Het zal snel vermalen tot meelstof.

Demin is gek en zwart.

Het kwaad komt als een stronk naar buiten om de gerst te verslaan.

Oude Demin de molenaar voor zijn dorp

De strijd zal onstuimig beginnen: zodat de korrels heet worden.