Зимняя Прогулка - Вероника Долина

Иду по улице зимой,

И непонятно мне самой,

Как не заносит снегом,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа

Между землёй и небом.

Между землёй и небом.

А где-то светится окно,

Так поздно светится оно,

Меня там не хватает,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа,

Её ледок не тает.

Её ледок не тает.

А скоро будет Рождество,

Да это тоже ничего,

Потом пройдёт и это,

Хотя погода хороша,

Болит, болит моя душа,

Её ледок не тает.

Её ледок не тает.

А может, так и дальше жить,

Спешить, грешить, людей смешить,

Не шатко и не валко,

Да и погода хороша,

Но всё болит моя душа,

Ей оттого и жалко.

Ей оттого и жалко.

Ik loop in de winter over straat

En het is me niet duidelijk,

Hoe niet te sneeuwen,

Ook al is het mooi weer

Het doet pijn, mijn ziel doet pijn

Tussen aarde en lucht.

Tussen aarde en lucht.

En ergens schijnt een raam,

Het schijnt zo laat

ik mis daar

Ook al is het mooi weer

Het doet pijn, mijn ziel doet pijn

Haar ijs smelt niet.

Haar ijs smelt niet.

En binnenkort is het kerst

Ja, dit is ook niks

Dan gaat ook dit voorbij,

Ook al is het mooi weer

Het doet pijn, mijn ziel doet pijn

Haar ijs smelt niet.

Haar ijs smelt niet.

En misschien zo blijven leven,

Haast je, zondig, maak mensen aan het lachen,

Niet wankel en niet rollend,

Ja, en het weer is goed,

Maar alles doet pijn aan mijn ziel,

Daarom heeft ze spijt.

Daarom heeft ze spijt.