Redivideя - Silent Planet

«I am autonomous,» you told father

First immortal, but now fleeting

All creation reveals me about this said time

Called death, cursed the reverse

All we bought was a brokenness

That shelter of illusion

You see me, see you splitting myself even

There is me, forgiving nothing

Manic then depressive, hopelessly sinking

Sister Moon, Brother Sun

Eclipsed one another

Forgiving one another

Tides receding, death ran away then life flooded in world

This I am: imbalanced, beautifully so

Hands connected, perhaps

Then dead reflections saw you

I did, didn’t I?

I didn’t, did I?

You saw reflections dead then perhaps, connected hands

So beautifully imbalanced: am I this world?

In flooded life then away ran Death

Receding tides

Another one forgiving, another one eclipsed

Sun Brother, Moon Sister, sinking helplessly

Depressive then manic, nothing forgiving me

Is there even myself, splitting?

You see me, see you

Illusion of shelter, that brokenness was bought

«We all reverse the cursed death called time»

Said this about me, reveals creation: all

Fleeting now, but immortal

First Father told you, «Autonomous am I»

«Ik ben autonoom,» zei je tegen vader

Eerst onsterfelijk, maar nu vluchtig

De hele schepping onthult me ​​over deze tijd

Dood genoemd, vervloekt het omgekeerde

Alles wat we kochten was een gebrokenheid

Die schuilplaats van de illusie

Je ziet me, zie je mezelf zelfs splitsen

Daar ben ik, die niets vergeeft

Manisch dan depressief, hopeloos zinkend

Zuster Moon, Broeder Sun

Elkaar overschaduwd

Elkaar vergeven

De getijden namen af, de dood rende weg en het leven overspoelde de wereld

Dit ben ik: onevenwichtig, mooi zo

Handen verbonden, misschien

Toen zagen dode reflecties je

Dat deed ik, nietwaar?

Dat deed ik niet, toch?

Je zag toen misschien reflecties dood, verbonden handen

Zo mooi uit balans: ben ik deze wereld?

In het overstroomde leven rende toen de dood weg

teruglopende getijden

Nog een vergevingsgezind, nog een verduisterd

Sun Brother, Moon Sister, hulpeloos zinkend

Depressief dan manisch, niets vergeeft me

Is er zelfs mezelf, aan het splitsen?

Zie je mij, tot ziens

Illusie van onderdak, dat gebrokenheid werd gekocht

"We keren allemaal de vervloekte dood, die tijd wordt genoemd, terug"

Zei dit over mij, onthult de schepping: alles

Nu vluchtig, maar onsterfelijk

Eerste Vader zei tegen je: «Autonoom ben ik»