Psychescape - Silent Planet

I sank down the plane of delusion

Its vast expanses mocked my advances

And bid me: «Oh, fragile mind, you will learn how to fracture»

Scrawled across the walls, the suffering saint cries out

«Is it madness to retreat from the myopic gaze that holds us captive?»

Follow me, I’ll take you to the edge of reason

Fall with me, we’ll make a home in our delusion

I split my mind ten thousand times

But in every world, there’s no exit, no exit

No madness in a dream

No walls surround me to keep me safe

The straight line you draw for me

So perfect, so pure, untie me from reality

When every word is falling from your mouth

Don’t let it become your escape

Make an escape from the monolith

Scale the lies of material despondency

I waited on the tracks for reason

But my train of thought, it never came, it never came

The straight line you draw for me

So perfect, so pure

So perfect, so pure

I’d change the world, but I can’t change myself

I saw you shout at the shadows

I’d change the world, but I’m chained to myself

Define paranoia

Follow me, I’ll take you to the edge of reason

Fall with me, but could the lips of God grace a withered fruit?

Ik zonk in het vlak van waanvoorstellingen

Zijn enorme uitgestrektheid bespotte mijn vorderingen

En zeg me: "Oh, breekbare geest, je zult leren breken"

Gekrabbeld over de muren, roept de lijdende heilige het uit

"Is het waanzin om ons terug te trekken uit de kortzichtige blik die ons gevangen houdt?"

Volg mij, ik neem je mee naar de rand van de rede

Val met mij mee, we maken een thuis in onze waanvoorstellingen

Ik heb mijn gedachten tienduizend keer verdeeld

Maar in elke wereld is er geen uitgang, geen uitgang

Geen waanzin in een droom

Er zijn geen muren om me heen om me te beschermen

De rechte lijn die je voor mij trekt

Zo perfect, zo puur, maak me los van de realiteit

Wanneer elk woord uit je mond valt

Laat het niet je ontsnapping worden

Ontsnap uit de monoliet

Schaal de leugens van materiële moedeloosheid

Ik heb om een ​​reden op de sporen gewacht

Maar mijn gedachtengang, het is nooit gekomen, het is nooit gekomen

De rechte lijn die je voor mij trekt

Zo perfect, zo puur

Zo perfect, zo puur

Ik zou de wereld veranderen, maar ik kan mezelf niet veranderen

Ik zag je schreeuwen naar de schaduwen

Ik zou de wereld veranderen, maar ik ben aan mezelf geketend

Definieer paranoia

Volg mij, ik neem je mee naar de rand van de rede

Val met mij mee, maar zouden de lippen van God een verdorde vrucht kunnen vereren?